الهی واقفی بر حال زارم
همیخوانم که جُز تو کس ندارم
الهی کردەام بسیار تقصیر
وز آن حسرت جفایت شرمسارم
الهی غرقم در بحر عصیان
به دست ڕحمت افکن بر کنارم
الهی خاطر مرا جمع گردان
که مسکین و پریشان ڕوزگارم
الهی برگشا از غیب ڕاهی
که چندین سال من در انتظارم
الهی گر بخوانی ور برانی
تو دانی بندەی بیاختیارم
الهی گر نه لطفت دست گیرم
کجا از شرمساری سَر برآرم
الهی گر بیاد بینیازی
دی من چیستم مشت غُبارم
الهی نفس و شیطان در کمینند
به توفیق عنایت کُن حصارم
الهی ڕاه مردان سخت ڕاهیست
تو آسان بگردان در ڕه گذارم
الهی وقت مُردن لطف بنما
که تا من جان به آسانی سپارم
الهی چون عزیزم کردی امروز
مکن فردا به نزد خویش خوارم
الهی بر جنید ایمان نگه دار
که آنست اصل ڕاه اعتبارم
الهی چون در اینجا بگذرانی
به فضل خود گُناهان در گذارم
الهی «صیدی»م کُن صید جنّت
اگرچه بار عصیان صد هزارم
#سەیدی هەورامی# [1]