#فروهر#
فروهر، فراوهر، فر کیانی، نماد و سنبل ایین #زردشت#ی است کە مجموعەای از اعتقادات و باورهای این دین (پندار نیک، گفتار نیک، کردار نیک) است. این نماد متشکل است از جسم انسان کە بخشهایی ای بدنش بە صورت پرندە در امدە است.
ما در این نماد مرد مسنی را میبینی کە از قسمت کمر بە بالا انسان است، با ریشی بلند و کلاه مخصوصی بر سر کە بەگفتەی محققان مسن بودن این شخص نشانەای است بە با تجربە بودن و خردمند بودنش کە بعد از دنیابینی و تجربەهای بسیار در بارەی خداشناسی، سعی میکند مردم را ارشاد کند و بە سوی یکتا پرستی هدایت کند.
در نماد فروهر این سمبل ها را مشاهدە میکنیم:
در دست چپ نماد حلقەی مقدس کە نشانەی پیمان با خدای یگانە و اتحاد انرژیهای خیر و خوبیها است و دست دیگرش بە سوی اسمان بلند کردە است. در قسمت نیم تنەی دو بال روییدە کە بر اساس متون تاریخی این دو بال نشانەی توازن و هماهنگی در دنیای کائنات است، همچنین حلقەای بر دور کمر این نماد است کە نشانەی جهان و و گیتی ای بی انتها و زندگی ای پایان ناپذیر است کە افرینش انسان در وسط این حلقە است.
پاهای این نماد شبیه پاهای پرندەای است کە هر کدام بە سمتی میرود و میتوان این پاها را بە دو قدرت همیشگی جهان (خیر و شر) تعبیر کرد.
واژەی فروهر بە معنی روح (روح الهی و فنا ناپذیر) است کە در حقیقت منظور از این حرف این است کە روح جوهر انسان و تمام افرینش است.
در فلسفەی فروهر، ارواح خیر و پاک هر سال در اغاز فصل بهار بە سوی زمین امدە تا بە انسانها و گیتی خیر و برکت عطا کردە و بعد از گذشت 13 روز بە سوی اسمان بازمیگردند.
در بارەی این نماد باید بگوییم کە کسانی، نقش این عارف را بە اشو #اهورامزدا# نسبت میدهند اما نباید فراموش کرد کە در دین زردشتی نمیتوانیم هیچ سمبل یا نمادی را برای خدای یگانە مشخص کنیم.
کهنترین نقش فروهر در جنوب کوردستان (اقلیم کوردستان) در منقوشەی باستانی #قزقاپان# است کە بە زمان حکومت ماد ها برمیگردد.
امادە کردن: #سارا سردار#
[1]