سلیمانیه در سال 1784 توسط ابراهیم پاشا بابان بازسازی شد. ابراهیم پاشا این شهر را به نام پدرش (سلیمان) پاشا نامگذاری کرد. سلیمانیه پایتخت امارت بابان و همچنین مرکز تجاری و فرهنگی منطقه شد.
گویش سورانی در منطقه در حال توسعه و تبدیل شدن به زبان خواندن و نوشتن است، در حالی که گویش گورانی رو به زوال است. پس از سقوط امارت بابان در سال 1851 و نابودی امپراتوری عثمانی در جنگ جهانی اول، سلیمانیه به جمهوری عراق ضمیمه شد. از سال 1922 تا 1924، سلیمانیه مرکز ایالت #ملک محمود# بود. سلیمانیە مرکز روشنفکران و فعالان و همچنین کانون انقلاب ها و خیزش ها در تاریخ #کردستان# بوده است. استان سلیمانیە از چند شهر تشکیل شده است که مهمترین آن شهر پنجوین است که دروازه بزرگی در مرز بین جنوب و شرق کردستان است.
چمچمال دومین دروازه ورود به جنوب عراق است. سلیمانیە به خاطر تفرجگاه هایش مانند احمد آوا، سرچنار، #دوکان#، سرتاکی بمو، کونەماسی، ازمر، قرداخ و بسیاری دیگر معروف است. استان سلیمانیە دارای دو سد بزرگ دوکان و دربندیخان است که از مناطق گردشگری نیز محسوب می شوند و در فصل بهار افراد زیادی از آن دیدن می کنند.
چندین زیارتگاه معروف در سلیمانیە وجود دارد که از آن جمله می توان به زیارتگاه آقای احمدی شیخ و #شیخ محمود حفید# در مسجد جامع سلیمانیە اشاره کرد. سلیمانیه دارای بزرگترین دانشگاه اقلیم کردستان به نام دانشگاه سلیمانیه است و آثار باستانی و تاریخی زیادی مانند تپه یاسین تپە، غار #قزقاپان# و غار هزار میرد در این استان وجود دارد. سلیمانیه از زمان قیام مارس 1991 گسترش یافته است و آرام‌ترین استان عراق به شمار می‌رود و بسیاری از مردم دیگر استان‌های عراق را به خود جذب کرده و پناهگاهی برای شهروندان جنوب عراق و مناطق مرکزی شده است که به شهر مهاجرت می‌کنند و سطح اقتصادی آن جمعیت عموما متوسط است. سلیمانیه روز به روز بیشتر می شود و در دامنه کوه گویزه زیباتر می شود.[1]
Dette produktet har blitt skrevet på et språk (فارسی), klikk på ikonet
for å åpne elementet på originalspråket!
این مقاله بە زبان (فارسی) نوشته شده است، برای باز کردن آیتم به زبان اصلی! بر روی آیکون
کلیک کنید.
Dette produktet har blitt sett 1,517 ganger
Skriv din kommentar om dette elementet!