میرزام خاڵ لەیل، میرزام خاڵ لەیل!
وەسواسەم کەردەن، نوقتەی خاڵ لەیل
ئەگریجەی پەل دێز، پای دەسماڵ لەیل
ئەبرۆی تاق نمای، چون هیلال لەیل
زەڕبەی زەنگ ماران، شەو نە هوونای لەیل
شەعشەعەی شەجەر، نە ڕووی گۆنای لەیل
فەزای گرمەی چەتر، میقراز گاز لەیل
خەندە و نەزاکەت، عیشوە و ناز لەیل
جفتێ زەنگ نە پای حەیتاران لەیل
زمان قەفەسگەی شاماران لەیل
لەبان گوڵنار یاقووتبێز لەیل
سی و دوو ددانەی سەدەفڕێز لەیل
زەنخدان فنجان، قەڵەمگیری لەیل
گەردەن بلووری، شای جەمشیری لەیل
سینە ئایینەی عەرووس شاری لەیل
سەوڵی چناران، سونعەت کاری لەیل
فیرۆزە خاڵان، تێ نیشان لەیل
لاجیوەرد نە دەور شەمامان لەیل
ناف نافی ئاهووی تەتارانی لەیل
حوققەی نوش دارووی، بیماران لەیل
تەلیسم دێوبەند، قوللەی قاف لەیل
سەترش نەکەندەن جە پای ناف لەیل
گەنج پەنهانی، قودرەت دادەی لەیل
لەعل بەدەخشان، گرانمایەی لەیل
بە «خانا» واتەن وێش وە توفەیل کەرد
گیان وە پایەنداز خاک و پای لەیل کەرد
#خانای قوبادی# [1]