بابەت: هەڵبەست
نووسین: #سەیدی هەورامی#
ئەم هۆنراوەیە، دەچێتە خانەی ڕێبازی ئەدەبی کلاسیکی کوردییەوە، شاعیر بە زمانی فارسی ئەم هۆنراوەی نووسیوە:
لە ڕووی ڕووخسارەوە ئەم تایبەتمەندییانەی هەیە:
1- بەکێشی عەرووزی عەرەبی نووسراوە.
2- هەموو هونەرەکانی ڕەوانبێژی بە پێی پێویستیی هۆنراوەکە، تێدا بەکارهاتووە. (بەکارهێنانی وشەیەک، بۆ زیاد لەواتایەک).
3- سەروای یەکگرتووە پەیڕەوکراوە، واتە (یەکێتی سەروای پاراستییەوە)
4- یەکێتی بەیت و بابەتی پاراستووە. واتە هەموو هۆنراوەکە وایەکی هەیە و هەر دێڕەش واتای تایبەتی خۆی هەیە.
5- وشەی بێگانەی تێدا بەکارهاتووە، بە تایبەت وشەی (عەرەبی، فارسی و تورکی).
6- دووبارەکردنەوەی نازناوی شاعیر لە دوا دێڕدا، یا پێش دوا دێڕی هۆنراوەکە.
$باز نوای سخنم آرزوست$
باز نوای سخنم آرزوست
نزم خوش سِحر فَنم آرزوست
خواندن شعر ملک شاعران
(جامی جامی) وتنم آرزوست
شاد بە ڕحمت بود آن کس کە گفت:
باز هوای چَمَنم آرزوست
خاترم از مدرسە دلگیر شُد
جلوەی سرو و سُخنم آرزوست
ساقی لبریز و می اندر کفش
ساقی سیمین بدنم آرزوست
انجمن جمع در دوستان
عیش در آن انجمنم آرزوست
باز پریوار بتی دیدەام
عاشق و شیدا شدنم آرزوست
از هوس قامت چالاک یار
سرو سهی نارونم آرزوست
سوختم از حسرت آن خال ڕُخ
مشک غزال خُتنم آرزوست
هست عقیق ێمَنی لعل او
لعل و عقیق و ێمَنم آرزوست
چون بە ڕُخ سیب زنم بوسەای
عیب مکن کآن (ذَقَن)م آرزوست
گر بکُشد یار مرا با تناب
از سر زُلفش (رَسَن)م آرزوست
(سیدی) از آن بە (رقع) گُلرنگ او
از پس مُردن کفنم آرزوست
[1]