پێنج خشتەکی لەسەر غەزەلی مەولانا خالد:
دڵ لە میحنەت کەیلە ڕێم کەن با لە غەم دەرچم لە شار
ئەمڕۆ ڕۆژێکە لە جەمعی مەردومان بگرم کەنار
دەستەئەژنۆ دانیشم بۆ حاڵی خۆم بگریم بە زار
موسم عید است و ما نومید از دیدار یار
عالمی در عیش و نوش و ما و چشم اشکبار
ئەی ڕەفێقان بێن بە مەردی چاری ئەم بێچارە کەن
غەرقی لوججەی ژەرفی دەردم لەو دەمە سەر تا بەدەن
نەونیهالی شادومانیم بۆ نەبێ سا ڕیشەکەن
هرکسی با یار در گشت گلستان است و من
ز اشک سر خم شد کنار از داغ هجران لالەزار
ئەم جیهانە خولدە بۆ مەردوم وەلی بۆ من سەقەر
عومری شیرینم بە تەڵخی چوو لەبەر توولی سەفەر
قەت لە موددەی عومری خۆمدا هەفتەیێ نەمدی حەزەر
سینه سوزان دل فروزان کوچه کوچه دربەدر
کس مبادا همچو من آواره از دار و دیار
لەو دەمە تا حاڵ لە داوی دوورییا کەوتوومە بەند
نەبوە فاریغ بم بە ئانێ قەت لە ئافات و گەزەند
ڕۆژ و شەو مەشغووڵی ئەم زیکرەم بە فەریادی بوڵەند
بینوا و دل پر از خار و غریب و دردمند
دست برد دل سر به زانو چشم در ڕه، دلفگار
دێتە گوێم دایم بە زاری ناڵەیی مەحزوونی دڵ
بێقەرار و ئیزترابە ساڵ و مەه قانوونی دڵ
داتەپی کاخی موراد و تێک شکا ئەستوونی دڵ
(بکرەجو)یی شد ز هر چشمم ڕوان از خون دل
عاقبت کردم دوا داغ فراق سرچنار
کەس نەبێ سالم لە دونیادا وەکوو من تووشی دەرد
بێنەوا کەوتوومە غوربەت ناتەوان و ڕەنگ زەرد
شیعری مەولانا ئەخوێنم هەڵئەکێشم ئاهی سەرد
خالدا گر نیستی دیوانه و صحرانورد
تو کجا و کابل و غزنین و خاک قندهار [1]
#دیوانی سالم#
#سالم#