Mustafa Abdo
Di van rojan de meydana #Kurd#î rastî kirîzeke din a giran tê, nakokiyên Kurd-Kurd bi awayekî berçav ji nû ve derketine holê û nakokî her ku diçe zelaltir dibe bi taybetî li ser asta Kurdî li Sûriyê.
Encûmena Niştimanî ya Kurdî li Sûriyê tekezî li ser hevkarî û hevahengiya ligel hevpeymaniya Sûriyê û piştgirtiya Tirkiyê dike, ligel redkirina tund li ser hemû tiştên girêdayî #Rêveberiya Xweser#iya Demokratîk û projeya federalî, tevî ku wê dest bi îzolasyoneke siyasî û dîplomatîk kiriye. Ji aliyê din ve, em dibînin ku Encûmena Sûriya Demokratîk tekezî li ser berdewamiya berxwedan û têkoşînê dike ji bo gihandina Sûriyeke demokrasî û pêkanîna projeya federaliyê ye.
Di vê dawiyê de, Encûmena Sûriya Demokratîk dest bi tevgerek siyasî û dîplomasî ya çalak kir, ku li hemû deriyan xist û bizavên navxweyî û derve xurt kir.
Heger em bixwazin lêkolîneke siyasî li ser tiştên ku di hundirê kolana kurdî-sûrî de diqewimin bikin, divê em tavilê sedemên vê nakokiyê zelal bikin û ji bo pêşniyarkirina hin rêyên reformê û pira kêşeyan kar bikin û em bipirsin ka çi ne sedemên rastîn ên vê nakokiya di navbera Kurdan li Sûriyê? Çawa hûn dikarin rûyê xwe biparêzin?
Ez wisa difikirim ku yek ji van sedeman jî nebûna hemahengiyeke cidî û bi bandor û beşdariyeke rast e.
Sedema din jî cudabûna dîtin û nêrînan, nebûna diyalogeke cidî di navbera her du aliyan de, nebûna civakbûna rasteqîn ji bo giheştina biryareke hevbeş a Kurd, li gel destwerdana rasterast a hikûmeta Erdogan li herêmê duruşma têkoşîna li dijî terorê û ya herî girîng jî rewşa dorpêçkirin, birçîbûn û depresyonê ku gelê Kurd pê re rû bi rû ye, bû sedema pirbûna awayên nerazîbûn û nerazîbûna wî gihşit asta bêbaweriyê.
Eger em rewşa kurdên Sûriyê bi hemû objektîfî û dûr ji alîgiriyê, alîgiriya hizbî û dilsoziya bîrdozî û hevxemiya bi vî yan bi wî re binirxînin, em dibînin ku herêm bi rojan dibe ku xirabtir bibe eger rewş wek niha bimîne û her kes berpirsiyariya xirabûna rewşê û windakirina mafan e û bi çavê xwe kêmasî, sistbûna ziman û carnan şaştiyên dîrokî yên felaketî dibîne ji bo Xwedê êdî dema me ye ku bersivê bidin kolana kurdî û piçekî jî ji bircên xwe yên fîl dakevin xwarê.
Gelo çareserî û xelateke ku Kurdan ji kêşanê derxîne hene?
Careserî ji derve nayê ferzkirin û dîrokê îsbat kiriye ku çareserî nayên derbaskirin, çareseriyên ji derve dibe ku êşan zêdetir bikin.
Divê em li referansek siyasî ya serbixwe ku di hundur de kar dike, ji kesayetên neteweyî yên serbixwe ku ji aliyê kolana kurdî ve şahidî lê tê kirin bigerin, ku karê wê hevahengiya di navbera blokên partî û rêxistinên siyasî de ye û çareserkirina cudahiyan bi awayên ku ew guncaw dibînin, û hewl didin ku nêrînan li ser pirsgirêkên civakê bigihînin hev, û ez di wê baweriyê de me ku pêwîst e mala kurdan li ser bingehê demokrasiyeke demokratîk, berfireh û bşedar ava bibe, ku hemû aliyên siyasî yên Kurd bê îstîsna tê de beşdar bibin, Paşeroja Kurd li ser maseya diyaloga navxweyî ya azad û dadperwer ji nû ve aktîv bibe û pêşinîtên ku divê bi lez li ser bên xebitandin destnşîan bikin da ku rêyên çareseriyê neyên qutkirin û ti encamek pesindar dernekeve
Divê pêşî li her têgihîştinê bi îtîraf bi şaşitî û daxwaza lêborînê ji gel were kirin û arastekirina lihevhatin û dûrxistina armancên şexsî be ji ber ku bêyî destdanîn û lihevkirina rast di navbera hemû komên gel û rêxistinên siyasî de rewşa me xerabe.
em ê kengê yek mala kurdan li ser erdê bibînin?
kengî dê bira li eniyên şer û qadên xebatê dest bidin hev?
Alên dilsoziya bi partî û rêxistinan re wê kengê winda bibin û dilsoziya bi welat re bilind bibe?[1]