عنوان: نامە تاریخی ولادیمیر مینورسکی بە حسین حوزنی مکریانی
امادەکردن: #سارا سردار#
$مینورسکی در نامه مخصوص خود می گوید: شما روح ملت خود هستید. زخم هایی که شما خوردەاید هرگز فراموش نمی شوند. میهن پرستانی مانند شما منبع پیشرفت ملت هستند.$
ولادیمیر مینورسکی، نویسنده، مورخ روس و سفیر روسیه در #ارومیه# در آغاز قرن گذشته در نامه ای کە به زبان فارسی به حسین حوزنی موکریانی نویسنده، مورخ و روشنفکر نوشت:
من همیشه می خواهم امنیت شما و پیشرفت کار ادبی را تضمین کنم، دوست عزیز این ڕوزها که کتاب همیلتون را خواندم همیشه یاد دوستیمان افتادم تو واقعا روح ملتت هستی زخم هایی که خوردەاید هیچ وقت فراموش نمیشوند، میهن پرستانی مثل شما سرچشمه پیشرفت ملت هستند، همانند آنهایی که روی صخره ای بالای روانداز نشسته اند و به کوه ها نگاه می کنند.
این نامه تاریخی نشان می دهد که ولادیمیر مینورسکی نویسنده و مورخ روس تحت تأثیر استعداد حسین حوزنی موکریانی، روشنفکر، نویسنده و مورخ شرق کردستان قرار گرفته و به همین دلیل این پیام ها را ارسال کرده است.
بر اساس منابع تاریخی، ولادیمیر مینورسکی (متولد 1877) خاورشناس روسی بود که تحقیقاتش در مورد کوردها و فارس ها، به ویژه تاریخ، جغرافیا و سایر موضوعات مرتبط با این دو ملت متمرکز بود، وی همچنین در مؤسسه لازاروف به تحصیل زبان های شرقی پرداخت و در سال 1903 به وزارت خارجه روسیه منصوب شد، او از سال 1904 تا 1908 در ایران و تهران کار کرد و در جریان قیام 1917 روسیه را ترک کرد، پس از فراگیری زبان های فارسی، ترکی و سایر زبان ها، در مدرسه زبان های شرقی لندن به تدریس زبان، ادبیات و تاریخ ایرانی پرداخت.
مینورسکی در سال 1937 استاد زبان فارسی در دانشگاه لندن شد. او در سال 1944 بازنشسته شد و در کمبریج زندگی کرد، او تحقیقات متعددی در مورد تاریخ و شخصیت کوردها انجام داده است.
حسین حوزنی مکریانی در سال 1890 هجری قمری در #مهاباد# به دنیا آمد. او نزد پدر و عموهایش درس خواند و در 21 سالگی آواره شد و به چندین کشور خارجی مانند روسیه، افغانستان، سوریه، لبنان، مصر، حجاز و فرانسه سفر کرد و برای پانزده سال، چندین کشور دیگر تمام تلاش خود را برای جمع‌آوری اطلاعات تاریخی درباره تاریخ مردم کرد به زبان‌های عربی، هندی، ترکی، فارسی، فرانسوی و روسی انجام دادەاند، چون به این زبان ها تسلط کامل داشت، بسیاری از نوشته های معتبر را به کردی ترجمه کرد.
حوزنی موکریانی در سال 1925 به #رواندز# آمد و چاپخانه زاری کردمانجی را تأسیس کرد. او در سال 1943 از راوندز تبعید شد و تا زمان مرگش در بغداد زندگی کرد.[1]