Pêvajoya tekoşîna Kurd!
=KTML_Underline=İkram Oguz=KTML_End=
Serborîya tekoşîna gelê Kurd bi sedan salan berê dest pê kir.
Gelê Kurd di vê pêvajoyê da, ji bo azadîya xwe gelek rê û dirb cêriband.
Carcaran bi çek û rextan serî hilda, carcaran jî şûnda kişîya û bêdeng ma.
Lê tu car li ber neyarên xwe, serê xwe xwar nekir û ji bîr û bawerîyên xwe dûr neket.
Bîr û bawerîyên xwe yên jibo Kurdistaneke azad, di dilê xwe da her dem parast û lê xwedî derket.
Rêvebirên gelê Kurd, di dawîya her têkçûnê da ji alî dagirkerên xwe va hatin nefîkirin û dardakirin. Lê wan tu car gavên xwe şûnda neavêtin, li ser darsêpê da jî, bîr û bawerîyên xwe li rûyê neyar û qatilkerên xwe anîn ziman.
Ew di rîya azadî û serxwebûna gelê Kurd da ji canê xwe bûn, ji vê dinê koçber bûn, lê daw û doza wan li erdê nema.
Peyrewên wan di rîya wan da meşîyan, li mîratê bav û kalên xwe xwedî derketin, bi serbilindî daw û doza wan domandin/didomînin.
Dem hat komelên çandî û huneri ava kirin û di bin bana wan da tekoşîna gelê xwe kirin.
Dem hat partîyên sîyasî yên binerd damezrandin û di bin sîya wan partîyan da bi tekoşerî xebitîn.
Sedem xeletî û şaşîyên xwe carcaran ji hêz û quwet da ketin, carcaran jî neyarên xwe dan alîkî û şerê hev kirin.
Sedem xeletî û şaşîyên xwe, rêyekî dûr û dirêj li paş xwe hîştin.
Dîsa jî, ber xwe dan û roj bi roj, gav bi gav nêzikî armanca xwe bûn.
Bi destpêka sedsala 21’an da dinya ku tê da cîhê Kurdan tunebû guherî, diwarên di nav sazumanên sîyasî da hatibûn çik kirin, hêdî hêdî hilweşîyan.
Dinyayek nû ava bû.
Bi saya globalîzmê û pêşveçûna teknolojîyê sînorên dewletan ji holê rabûn, dinya bû maleke piçûk.
Rê û dirbên ku lê pêşîya Kurdan hatibûn girtin, yekoyek vebûn, di wê mala piçûk da Kurd jî bi awayekî cîhê xwe girtin.
Cara yekem şansê wan vebû, rûyê wan kenîya…
Mixabin sal û zeman derbas bû.
Rêvebirên kurd ji guhartinên dinê para xwe negirtin, ji wan guhartinên nû dûr sekinîn. Ew îro hê di demên borî da dijîn, gor şert û mercên kevn dilivin.
Bi saya dînamîkên dervayî, firsendên ku ketibûn destên wan, îro bi lingên xwe dipelixînin û wan firsendan bikarnaynin.
Rêvebirên ku li herçar parçeyên Kurdistanê da, bi navê gelê Kurd sîyasetê dikin, daw û doza gelê Kurd danîne alîkî û bi bahaneyên pûç û vala, îro li dijberî hev derdikevin, bi çavê neyartîyê li hev dinêrin.
Bi taybetî li Başûr, ji wan yek berê xwe bide rojava, yê din li rojhilatê vedigere.
Yek gavên xwe rast bavêje, yê din çep davêje.
Wek mîsal:
KDP dibêje, „Serxwebûn…“
Goran û Yekitî dibêjinn, „Yekitîya Iraqê…“
KDP dibêje, „Dewlet…“
Goran dibêje, „Kanton…“
Bi van nîyet û daxwazên xwe yên ji hev cûda û yekalî, ew firsendên ku îro bidestxistine, ji destê wan derdikevin, ew bi van kiryarên xwe rê li pêşveçûna doza gelê Kurd digrin, roj bi roj pêşeroja xwe tarî dikin.
Sedsala borî da jibo kurdistaneke serbixwe dînamîkên dervayî rê nedidan, îro dînamîkên navxwe rê nadin.
Rêvebir û partîyên Kurd bi sedsalan şerê dagirkerên xwe kirin, îro di navbera xwe da bi awayekî din şerê navxweyî dikin.
Berê ji dagirkerên ku wan dorpeç kiribûn, ditirsîyan, îro ji sîya hev ditirsin û ji hev dûr disekinin.
Bi awayekî din mirov dikare bêje, astengên ku îro li pêşîya kurdistaneke serbixwe hebîn, ew jî tenê Kurd û kiryarên wan in…
Mixabin, bila rêvebir û sîyasetvanên Kurd jî bizanibin ku, dinya di cîhê xwe da nasekine. Pergal li alî me venegere jî, di cîhê xwe da nasekine…
Ne şert û mercên îroyîn bi vî awayî dimînin, ne jî firsendên îroyîn careke din bi dest dikevin.
Eger ku ew firsendên îroyîn neyên bikaranîn, zirar û zîyana wan jî hemû Kurd bi hev ra dibînin…[1]