باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ دوەسەڎ و هەشتا وحۆتەمە
ئومی موعید، بەردەوامەن جە تاریفدای حەزرەتی، سوورەتش، ڕەنگو بۊش، قامەتش، نەفەسی عیساییش، پەڕجووی موساییش.
ئومی موعید وات: هیچ پەنهان مەدەر
شمەیی جە وەسفش پەی من بەیان کەر
جەواب دا شەخسێ خۊشنام و خۊشبۊ
گوڵ ڕەنگ، گوڵ قامەت، گوڵبەدەن گوڵبۊ
دیڎە وە سورمەی نوری حەقق ڕەشتە
نووری ئیلاهیی وە سەردا وەشتە
نوکتەدان سەر واقیعاتی غەیب
مەلایەک دەستوور بەریی جە گرد عەیب
ئیبراهیم سوورەت ئەعلای موقەددەس
مووسەوی موعجیز مەسیحا نەفەس
خولاسە ئەوساف پاکی پېغەممەر
یەکا یەک تەمام عەرز کەرد وە شووهەر
بەو تەورە بوزورگ پەڕ عەیش و نۊشەن
ئەگەر هەن ساحیب قەومی قوڕەیشەن
سەنادید دایېم جە ئەو داخدارەن
ڕوئەسا پەرێش گرد تەڵەبکارەن
ئاخ من بیاوام بە حوزووری ئەو
پەی پەی ببۊسام قوببەی نووری ئەو
جە قاپی گەردوون ئېڎم هەن نیاز
بە دینی پاکش ببۊم سەر ئەفراز
ئومی موعید وات: جەی خەیمە ئاوا
ئەو مېشە کە دەستی حەزرەت پېش یاوا
بە هەژدە ساڵەن مەدام سوبح و شام
شیر مەڎۊ ئېمە چوون ئامینەی جام
ئەسڵەن جەو شیرە زەڕڕە نەکەرد کەم
مەند تا خەلافات فارووقی ئەعزەم
جە دمای هیجرەت شای خەیرولئەنام
قوڕەیش یەکسەر شین وە بەیتولحەرام.[1]