Navê pirtûkê: Çiyaye Agirî
Navê nivîskar: Yaşar Kamal
Navê wergêr: Çerefnaz
Wergera ji ziman: Tîrkî
Cihê çapkirina pirtûkê: Swêd
Navê çapxaneyê: We§anxana Çanda Kurdf
Sala çapê: 1990

Li navsera çiyayê Agirîyê di bilindahiya car hezar û dused mîtroyan de, bi navê Gola Kûpê, goleke biçûk heye.
Gol di kûranî de ye û iïrehiya wê bi qasî cihê bênderekê ye. Ne gol e çal e. Çarmedora golê ango çalê bi kevirên
birqonekî sor û wek devê kêrê tûj hatîye pêçandin. Di nav axa qehweyî de a ku ji aliyê zinaran berbi sarincê teng dibe
û tê, givarêk çêbûne. Li ser axa rengxwedî cîh cîh çîm §în
bûne. Pi§tî wê, §înayiya golê destpêdike. Ew , ne mîna §înayiyên din e. Li tu avan û li tu §înaniyan, gînayiyeke usa
nehatiye dîtin. §înekî tarî nerm û qedîfeyî. Hersai gava berf dihele, bihar destpêdike, û li çiyayê
Agirî tezebûnekî mezin bejn dide, dora golê bi kulîlkên kin û qalîn en ku ji bin berfê derdikevin, dixemilin. Rengê
kulîlkan heya tu bixwazî birqonek in. Biçûktirîn kulîlk jî, li wir di rengê xwe de, wek ronahiya rengan ji dur ve, §în,
sor, zer û mor dibiriqe. Û bîhneke giran difïïrîne. Ji ava
golê a §în û axa qehwerengî bihnek difûre ku meriv pê bêhe§ dikeve. Ji dur ve, ew bêhn tête pozê merivan.
Û hersai gava li çiyayê Agirî, bihar têt, bi kulîlkan, bi axa qehwerengî, bi bêhn û rengê xwe§ ve, §ivanên çiyayê Agirî
en çeleng çavres, û çavxemîn û girs jî bi tiliyên xwe en zirav
û dirêj radihêjin bilûrên xwe, û tên ser gola Kûpê, li bin zinarên sor, li ser axa qehwerengî û li ser pi§ta bihara hezar
Li navsera çiyayê Agirîyê di bilindahiya car hezar û dused mîtroyan de, bi navê Gola Kûpê, goleke biçûk heye.
Gol di kûranî de ye û iïrehiya wê bi qasî cihê bênderekê
ye. Ne gol e çal e. Çarmedora golê ango çalê bi kevirên birqonekî sor û wek devê kêrê tûj hatîye pêçandin. Di nav
axa qehweyî de a ku ji aliyê zinaran berbi sarincê teng dibe û tê, givarêk çêbûne. Li ser axa rengxwedî cîh cîh çîm §în
bûne. Pi§tî wê, §înayiya golê destpêdike. Ew , ne mîna §înayiyên din e. Li tu avan û li tu §înaniyan, gînayiyeke usa
nehatiye dîtin. §înekî tarî nerm û qedîfeyî. Hersai gava berf dihele, bihar destpêdike, û li çiyayê
Agirî tezebûnekî mezin bejn dide, dora golê bi kulîlkên kin û qalîn en ku ji bin berfê derdikevin, dixemilin. Rengê
kulîlkan heya tu bixwazî birqonek in. Biçûktirîn kulîlk jî, li wir di rengê xwe de, wek ronahiya rengan ji dur ve, §în,
sor, zer û mor dibiriqe. Û bîhneke giran difïïrîne. Ji ava
golê a §în û axa qehwerengî bihnek difûre ku meriv pê bêhe§ dikeve. Ji dur ve, ew bêhn tête pozê merivan.
Û hersai gava li çiyayê Agirî, bihar têt, bi kulîlkan, bi axa qehwerengî, bi bêhn û rengê xwe§ ve, §ivanên çiyayê Agirî
en çeleng çavres, û çavxemîn û girs jî bi tiliyên xwe en zirav
û dirêj radihêjin bilûrên xwe, û tên ser gola Kûpê, li bin zinarên sor, li ser axa qehwerengî û li ser pi§ta bihara hezar
salî, kulavên xwe radixînin û li çarmedora golê rûdinin.
Hîna beriya ku tîrêjên rojê bavêjin di bin çurusîna ronahîya stêrkên Agirî en kombûyî de bilûrên xwe ji milên xwe
dadixin, dest bi lêdana strana hêrsa Agirî dikin. Ev ji berbangê heya roj diçe ava dem dike. Di vê navberê de, tam
dema ku roj diçe ava çûkekî biçûk, mîna berfê sipî li ser golê difire, do§ dibe. Çûk zirav û dirêj e û dûrvê hechecikê
dide. Li ser golê pir bi lez dizivire, li ser hev xelekên sipî û dirêj çêdike. Ew xelekên sipî tel tel dikevin nav §înayiya
golê. Dema roj diçe ava bilûrvan dev ji lêdana bilûrê berdidin, bilûran davêjin ser milên xwe û radibin. Çûkên ku li
ser golê difire jî, bi hemî hêza xwe, wek brûskê xwe bera[1] ser avê dide. Baskên xwe li ava §în dixe, radibe û bi wî
awayî se caran dikeve avê û derdikeve. Pi§tre jî difire û diçe, ji ber çavan wenda dibe. Pi§tî çûyîna çûkê, §ivan jî
bêdeng yeko-yeko, dudo-dudo ji golê bi dur dikevin û di nav tariyê §evê de winda dibin........