Ahlaqê felsefeyê(in: moral of philosophy); Felsefeya ku ew hat pêşxistin wê, çawa ahlaqekê wê bide dîyarkirin wê weke rê û têgîna fahmkirina wê bê. Hinek fîlosof wê, di awayekê objektiv de hanîna felsefeyê li ser ziman wê bixwezayî wê rengê jîyankirin wê bênin ser ziman. Di wê rewşê de wê weke aliyekê fahmkirinê ku wê li şûna ku wê li gorî ahlaqê wê felsefeyê wê fahmbikê wê li gorî felsefeyê wê ahlaqê wê fahmbikê wê xwe bigihênê fêrs û têgîn û fahmkirina wê.Felsefeya ahlaqê jî wê weke têgîneka ku wê felsefeyê wê bikê mijare fahmkirinê bê.Ji aliyê dîrokê ve wê bi pêvajoyên wê yê pêşketinê re wê dikarê wê werênê ser ziman. Wê ev jî wê, bi pêvajoyên wê yên pêşketinê, ji aliyê têgînên weke rasyonalismê, kevneşopî, realismê, idelismê, mengiveriyê û hwd ve wê, werênê ser ziman. Weki ji aliyê ahaqî kesî, komî û hwd wê, dikarê wê hilde li dest. Nietzsche wê ji aliyê dîroka malbatê(in: moral genealogy) û ankû girêdaniya wê ve wê hilde li dest û wê werênê ser ziman. Ji aliyê din ve jî wê, etmenên temenê ahlaqê(in:basic moral factors) wê bi rengê ku mirov xwediyê spartek û berpirsiyara ahlaqi bê. Xwediyê daraza ahlaqê bê. Weki din di dewama wê de ku em li gorî wê bihizirin, bijîn û xwe û hizrên xwe wrênina ser ziman. bê. Antitez(in: antithesis) wê, weke têgîneka ku ew li hemberî hizir û ankû fikrekê k ue wbi giştî hatîya herêkirin û ankû ne hatîya herêkirin ku ew hatî li holê û wê, puçbikê wê, weke antitezê û ankû bi navê wê yê bikurdî dijgirtinê wê, bi xwe re wê, werênê li holê.[1]