#سەیدی هۆرامی#
سەیدی هۆرامی، گلەیۍ جە مەعشووقەکېش کەرۊن، ئېڎ سۊچیا و گریا، ئاڎە وەشدەماخە و بېخەمە. عەشق لاو سەیدیۆ مەشیۊم بە یاساو (شەمع و پەروان) ی بۊن، شەمعە مەسۊچۊ و مەتاویۊوە پەی ڕۊشنایی پەروانەی، پەروانەیچ سەرەمڕە چواردەورو شەمعېرە مەخۊلیۊوە هەتا مەسۊچۊن و مەمرۊن.
سەیدی ماچۊ: گەر عەشق یەکسەرە بۊن، ئانە بېجگە خەمو خەفەتی هیچ بەرهەمێش نېیەن، پەوکەی مۊچیاری زېڵېش (دڵ) یش کەرۊن و ماچۊن: ئەی دڵ، گۊشدارە من، وېت مەوزە دلۍ دنیاو عەشقی، وېت گیرۊڎەو جوانا نمەکەرە، چونکم هەم ئەقڵت جە دەس مڎەی، هەم تۊ وەرگەو ئا گرد ناڕەحەتیا نمەگېری، وېت مەوزە دلۍ ڕۊخانەو عەشقی، چونکم کە نوقم بییەی، بەرئامایۆت زەحمەتەن.
ئاشک بەرێ، شېوه وەشۆ، شەرتېو زەريفت ياره به
ته ئا بەينەی بينی چەنيش، يەک شەرتو يەک ئيقراره به
نەک تۆ پەرێش «دېڤۆنه» بی هەکڵيت بەرۊ، بېگانه بی
ته پەی «شەمه»ی «پەرڤۆنه» بی، پی تەنەدا سۊتاره به
دڵ بۊ، جه گۊشم دارەنێ، مەوزه سەرەت، بېکارەنی
تۊ مەگنه «پەی» ئەر يارەنی، با ڤەس چەنيت بېزاره به
سووره قوڵۍ، غونچه دەمه، با ڕەنگو بۊ، «واشه» چەمه
مەشيه پەنەش داره تەمه، وەختێو چەنی تەش قارەبه
هەريۊ ڕوڤێ کەفتی خوەش، زۆنات هەنش پېش پەی ته ئېش
مشيۊ گيۆن کەری فدێش، ئا دۆسه بەرخوردارەبه
ئەز پېکيۊ زۆمم خەتەر، «کيبڵه»م زەڕېو بديەره وەر
زامدار خوێت پەرسه خەبەر، تەرسه خوای هۊمواره به
«صەيدی» ته هيچت چار نەبۍ، تا سەر چەنيت کەس يار نەبۍ
سا دۊسته تەش کار نەبۍ، تەنها ته دۊست دەر کاره به.[1]