عنوان: گفتگوی حپسه خانی نقیب و سامکو آقا شکاک
هنگامی که خانواده #شیخ محمود حفید# در سال 1920 آواره شدند، رسیدند به نهری در شرق کردستان،از انجا بە جنوب میروند تا میرسند بە شهر هکاری،باشقلا در تورکیە،در ایران انگیلیزی ها همسر حپسە خان بە اسیری میگیرند و بە خلیج فارس میفرستند، حپسە خان بە همراە خواهرو اقوامش در خانە اسماعیل خان سمکۆ مهمان میشوند و از میهمانان بسیار استقبال و پذیرایی می شود.
خود حپسە خان می گوید:کە بە خانەی سمکو رفتیم، مثل قصر پادشاە بود و خودش هم شاه همانند شاهی دلیر بود. برای اولین بار تلفن را انجا دیدم، کە در سرما و برف باران از انجا بە جنوب[هکاری] رفتیم یکی یک عدد دستگاە کوچک بە ما داد کە از جعبەی کبریت بزرگتر بود، دستگاە را در دست میگرفتیم تا از سرما یخ نزنیم ،در ان برف و سرما داشتیم یخ میزدیم تا رسیدیم بە باشقلاو و نجات پیدا کردیم. وقتی در نهری زنان و کودکان آشوریان را دیدم دلم برایشان سوخت، و بە سمکو گفتم: شما با مردها میجنگید این زن و بچەاسیر چە گناحی دارند؟و نباید با اسیر اینطور رفتار کرد.
اسماعیل اقا گفت: خانم تو نمیدانی انها با ما چە کردند، چند روستای ما را خراپ کردند و سوزاندن و بچە و پیر و زن باردار را کشتە یا سر بریداند، ایا این بهتر نیست که من از فرزندان آنها محافظت می کنم و به آنها کار یاد می دهم..؟
همانجا حپسە خان، مهر یک دختر بچه بە دلش می افتد و با خود بە سلیمانییە می اورد و مادرش میشود، و او را شوهر میدهد.
میگویند این خانم تا دهە 70 در شکاک بودە است، هر وقت اسم حپسە خان را شنیدە گریە کردە و میگفتە:ان بود مادر مهربانم...[1]
Kurdîpêdiya ne berpirsê naverokê vê tomarê ye, xwediyê/a tomarê berpirs e. Me bi mebesta arşîvkirinê tomar kiriye.
Ev babet bi zimana (فارسی) hatiye nvîsandin, klîk li aykona
bike ji bu vekirina vî babetî bi vî zimana ku pî hatiye nvîsandin!
این مقاله بە زبان (فارسی) نوشته شده است، برای باز کردن آیتم به زبان اصلی! بر روی آیکون
کلیک کنید.
Ev babet 591 car hatiye dîtin
Raya xwe li ser vî babetî binivîsin!