Medya civakî û kurdên kêmaqil!
Sıraç Oğuz
Gelê kurd, bi salane tu car li ber zilm û zordarîya dagirkeran serê xwe netewand. Miletê kurd ji bo azadîya xwe li dijî dagirkera bi canfîdayî û bêhempa şer kir. Di her şer û serhildanê da, bi îxaneta navxweyî û bi fêlbazîya neyaran mexlûb bû.
Dîroka miletê kurd bi şer û serhildanan derbas bû. Mixabin heta roja îro nebûn xwedî dewletek serbixwe. Sed sal berê bi destê dewletên emperyalist, bi navê peymana Sykes-Picot Kurdistan kirin çar perçe. Ji peymana Sykes-Picot heta roja îro, li her perçekî Kurdistanê bi dehan komkujî çêbûn.
Hemû dewletên di nav vî peymana bêoxir da cîh girtibûn, bi çek û peran, qûwet dan çar dewletên dagirker. Bi çekê wan ê bîyolojîk bi dehhezaran kurd hatin kuştin. Dewletê Ewropî, ji ber berjewendîyên xwe yên aborî, sirf bi navê însanîyetê, wan komkujîye li ser Kurda tenê protesto kirin. Dem bi dem jî xemgînîyê xwe anîn ziman. Di çavê wan da ew pirsgirêkên netewa kurd, hê jî wek pirsgirêkên însanî ne. Bi dîtina wan mafê kurdan tûne ku bibin xwedî dewletek serbixwe. Bi alîkarîya wan, kurd di destê çar dewletên dagirker da bê xwedî manû bûn qûrban.
Kurd li ser erdê xwe mîna kole û belengazan, ji petrol û dewlemendîya ser erd û bin erdê xwe bêpar man. Ji bêcaretîyê û ji ber komkujîya dagirkeran, bi milyonan Kurd koçberî metropolan û welatên cîhanê bûn.
Ew bêyomî dewam kir, heta ku Amerikayê bîst û pênc sal berê, başûrê Kurdistanê ji Saddam parast. Bes nebe jî sed salî şunda cara yekem Kurda rewşekî defakto li başûrê Kurdistanê bi dest xist in. Di nav wan salan da, kêmasî be jî, kurd êdî bi nasnama xwe ya netewî ketin nav sîyaseta cîhanê. Başûr îro nîv dewlet e, bi parlemento û bi ûnîversîte û bi zimanê kurdî xwedî perwerdeye kî başe.
Îro dinya ne dinya sed sal berê ye, nejî kurd, kurdên berêne. Di nav, van salanda gelek tişt hatin guhertin. Di rojhilata navîn da jî gelek tişt qewimîn û hatin guhertin. Piranîya dewletên Ewropayê îro bûne dostê kurdan. Li Başûr û Rojava alîkarîya kurdan dikin, lê kurd hê jî nehatine guhertin.
Çend sale rewşa kurdên rojava jî, bi alîkarî û parastina Amerikayê, roj bi roj nêzîkî azadbûnê dibe.
Li ser van deskeftinên kurdê başûr û rojava, bedelên giran hatin dayîn. Heta ji dest tê gerek her kurd bi dil û can wan perçeya biparêze.
Mixabin, gelo ew malxirabî ji genetîka kurdan da heye, an jî jdîroka wan ya biyom tê, çîye. Li ser medyaya civakî û ji rêveber û terefdarê hinek partîyan neyartîya başûr û rojava yê Kurdistanê tê kirin. Ji alîkî din jî bi taybetî neyartî û dijminatîya malbata Barzanî dikin. Maf û heqê her kurdî heye ku çiqas alîkarê xebat û partîyan dibe, ewqas jî heqê wan ê rexnekirinê jî heye.
Helbet, li başûrê kurdistanê û li rojavayê kurdistanê kêmasî gelek tişt diqewimin. Nayê wê wateyê ku herkes angorî dîtina xwe, li wan exaret bike. Di hinek malper û xwedêgiravî televîzyonan da hinek tolaz, çi tên devê wan bi tirkîyeî kî berbat ji bo rêvebir û pêşverûyên başûrê Kurdistanê tînin ziman. Bi eslê xwe pirranîya wan kesan jî ne kurd in û bi navê şoreşgerîyê exaret dikin.
Lê ew ên neyartîya Başûr û Rojava dikin, bi zimanê dagirkeran û bi mêjîyê çepgir û îslamîstên tirk dikin. Qet nizanin ku bi ziman û bi îdeolojîya xwe tabiî dagirkeran dibin. Wek bi yasa û qanûnê tirkîyê tevdigerin. Gelo ew kesan nizanin bi wan gotinên xweyê nebaş, bi her avayî dikevin xizmet û xebata tirkên dagirker. Bi zorê xwe dikin hevalbendê îslamîst û birayên tirkan. Gelo ew hê nizanin ku, tirk biratîya wan omedê û gelan tu car nakin.
Doza û şoreşgerî yê û demokratîzekirina tirkîyê dikin. Ji netew û ziman û kevneşopîya, bav û kalên xwe dûr dikevin, xizmeta dewleta tirk dikin.
Ew kesên rêvebir, çê an jî xirab sedî sed kêmasîyên wan, xeletîyên partîyên wan jî hene. Lê ew ji bo doza miletê xwe xebatê dikin û diparêzin. Mirov dikare wan û partîyên wan jî rexne bike. Lê çiqas şas dibin bila bibin, divê ji şexs û malbatên wan ra, heqaret neyê kirin.
Hela di roja îro da, herkes gerek hajî gotin û peyvê xwe be. Her gotina nebaş digere dibe gûle û şûnda li mietê Kurd dikeve.[1]