Dîroka Edebiyata #Yarsanî#
Beşa heftemîn
(901 - 1600 PZ)
Sedsala dehemîn a Xirîstiyantiyê, du beytên Baba Tahir, ku beşek ji edebiyata Yarsanî ye, wêjeya olî ya Yarsanî, bingeha edebiyata kurdî ye Gertabi, khariko (yekiti) biye bi, viro Baweriyên Yarsanî jî bûne misilman, ji ber ku wan giranî daye Elî kurê Ebû Talib, ku xudanê laşê mirovî û ruhê Rebbê rûyê îslamî bû, Xwedê (Kardgar) Hot jarî je bergo ademizadine xwestek armanan, her jareç (çawar yan panj) frîşteş çênî binî. .
Yarsaneki virubawershan je felsefew aine konaka pese (Mitraism, Zerdeastrianism, Hinduism) wargirten, je aino diyankane lasay (je adabeye Isaysha) kerdeno, sero a bawereni ke (Shakhushen) w (Sultan Sahak) je doi kanacha, bebkhûnch ۍ je Ade bienni, pewenisha be adishawe pesene peweni Isai be (Meryem)we, chen reftaresha je glerobiyakaşane pese nan wardeshan je jam xane (niazkhana), je (dmain nan warde) w Isai kerun cheni yarakash.
Gelek mirovên neteweya kurd xwedî ol in, zimanê wan ê fermî kurdî (horamî) ye, lê hemû neteweyên cîhanê xwedî ziman û ola xwe ya resen in.
Serokên ola Yarsanî herfên kurdî (lorî, horamî û kurdî) dinivîsandin û kurdên Kurdistanê û Loristanê Elî kurê Ebû Talib jî berpirsiyar bûn.[1]