لماذا اوصلوا الثورة في كوردستان الى هذه الحال
#عماد علي#
الحوار المتمدن-العدد: 4923 - #12-09-2015# - 17:09
المحور: القضية الكردية
في جنوب كوردستان، اندلعت الثورة في #11-09-1961# من قبل قائدها ملا مصطفى البرزاني دون ان ياخذ براي الحزب في حينه، نتيجة الواقع الذي عاشته كوردستان و الحزب في حينه و الذي كان في الظروف العامة متخلفة و لم تنضج ظروف الثورة بشكل مقنع، و حدث هذا اي الثورة دون قناعة الحزب و يدل هذا على مدى ايمان البرزاني بالحزب كتنظيم تقدمي الذي تاسس على يد مجموعة من المثقفين و تم تسليمه الى السيد البرزاني من اجل جماهيريته و الكاريزما التي تمتع بها من اجل اتساع قاعدة الحزب و جماهيريته . لم يؤمن المرحوم البرزاني بالحزب حتى اخر لحظة من حياته بل انفرد بكل ما امن به، و حتىا لثورة التي اندلعت على يده لم يكن للحزب يد فيها بل عارضها كما اسلفنا . هكذا حصلت امور لم تكن بالحسبان، و الصراعات التي حدثت داخل الحزب مع البرزاني ادت الى الانشقاق الكبير بقيادة ابراهيم احمد و سميت بالجلالي نسبة الى جلال طالباني الذي كان الساعد الايمن لابراهيم احمد و انفرد هو في الكثير من الامور مما برز اسمه اكثر من ايبراهيم احمد القائد الحقيقي لانشقاق 1964. وصلت الحال الى النكسة التي منيت بها الثورة و هاجر البرزاني الى امريكا و توفي هناك، و فشلت الثورة في تحقيق اقل نسبة من اهدافها لانها خضعت لتوجه واحد في النهاية . و اني على اعتقاد بان تسليم الثورة في حينه الى شخص و من تربية و بيئة اجتماعية معروفة غير ملائمة مع التنظيم الحزبي، هو الخطا الفاضح في مسيرة الحزب و الذي انتهى امره بفشل الثورة و الانتكاسة الكبيرة . و حتى اهم قرار وهو التحالفات مع القوى الداخلية و الخارجية عند البت في اندلاع ثورة عارمة لم يكن للحزب الديموقراطي الكوردستاني يد فيها ايضا، و انه قرار فردي من قبل البرزاني لاسباب ضيقة دون قراءة الظروف الموضوعية و الذاتية في حينه بشكل علمي . و هنا لا اريد ان ادخل في التفاصيل التي سجلها لنا التاريخ بشكل ادق لضيق المجال هنا، و هذا يحتاج لاباحث طويلة . الاهم ما اريد ان اذكره، ان الحزب الديموقراطي الكوردستاني سُلم الى من لا يؤمن باي حزب، لاسباب و عوامل موضوعية و في مقدمتها ايجاد رجل كاريزما و صاحب قاعدة جماهيرية، رغم كل الموانع الحزبية السليمة التي تفرض مثل هذه الخطوة، و كان من اجل احداث قفزة في جماهيرية الحزب بشكل سريع و هذا هو الخطا الكبير، و بهذه الخطوة اوصل الحزب الى مفترق الطرق و احدث الانشقاق بين العقلية الاجتماعية الملائمة لتلك الاوضاع الاجتماعية الثقافية السياسية، و العقلية الطليعية التي كانت في مقدمة صفوف النخبة التي لم تثق بنفسها و لم تتحمل كذلك ما ادخلت نفسها فيه من اجل التنمية الكمية على حساب الكيفية .
في غضون تلك الصراعات كانت هناك تنظيمات يسارية وفي مقدمتها عصبة كادحي كوردستان التي تحركت منذ بدايات سنة 1970، و عند انتكاسة الثورة برزت رؤس من كان له اليد في تلك التشكيلات و التنظيمات التي كانت يسارية و تحركت القوى تلك و في مقدمتهم عصبة كادحي كوردستان بشكل يمكن ان نقول منفرد، و كما نوت هذه التشكيلة اليسارية التقدمية، بدات بظهور افاق ثورة جديدة، و استهلت عملها بعد فراغ الساحة من بقايا و وارثي الثورة القديمة، الذين ابتعدوا و نفوا الى خارج البلد، و لكن تم تجميعهم فيما بعد لاهداف و تربصوا بما يجري من بعيد، لحينما دخلوا على اساس قدم الثورة مدعين انهم اصحاب الثورة . و الخطا الذي تكرر في الثورة الجديدة كما في ثورة ايلول هو تسليم الثورة الى العقول التي ترعرعت في خضم الصراعات الثورة القديمة و لنفس الاسباب و العوامل، و هي ايجاد قاعدة جماهيرية و القفز على الاحداث دون التمهل و التحمل من اجل النمو الطبيعي دون اي حقن خارجي، اي سلموا الثورة الجديدة ايضا الى ما افرزته الثورة القديمة من السلبيات و بالاشخاص ذاتها التي انشقت عن الحزب الديموقراطي من قبل . وبعد تدخلات خارجية و داخلية متعددةو لاغراض سياسية عدائية للشعب الكوردستاني، اصبحت الثورة منذ حين، في اتجاهين مضادين تخللتها حروب و صراعات دموية بشعة . لحين الانتفاضة وبعدها ايضا و لحد اليوم و بشكل كبير، تسلمت تلك العقليات الوضع السياسي و ادخلت كوردستان في اتون تلك المتاهات التي اتوا بها من صراعات الثورة القديمة .
بطبيعة الحال، عندما سجنت اكثرية قادة عصبة كادحي كوردستان واعدم الكثير منهم على يد الدكتاتورية العراقية، و استشهد القائد شهيد ارام على ايدي خبيثة داخلية، لم يبق من احد قادر على قيادة العصبة و الثورة معا، لذا اصحاب القاعدة القديمة و الكاريزما فرضوا انفسهم على الواقع و سيطروا علي الثورة كليا بعد حل عصبة الكادحين بشكل كامل في النهاية . و هكذا اوصلوا حال الثورة و الحياة العامة للشعب الكوردستاني الى ما نحن فيه، من الصراعات المتتالية بين الاحزاب و بعقلية قديمة بالية، و ربما برز من خلالها من يريد التجديد و لكن فشل في النهاية في تحقيق اهدافه . و اليوم نحن نعيش في ظروف مغايرة تماما، و هناك جيل جديد في واقع قفز بذاته كثيرا، نتيجة دخول الالات و الاليات التقدمية الحديثة الى حياة الناس بشكل كبير جدا ناهيك عن تاثيرات العولمة و التغييرات الجذرية في العراق و المنطقة بشكل كبير . فانني على اعتقاد بان الجيل الجيدي الميؤس من حاله و يهرب الكثيرون منه الى خارج كوردستان لعدم تحمله ما يحدث، فان بين ظهرانيهم و ثناياهم نخبة تقدمية سياسية عالية الثقافة، يمكنهم قيادة الواقع السياسي الاجتماعي الاقتصادي بعيدا عن العقلية القديمة التي ورثت الخلاقات و الصراعات، و ان وعوا الحال و اعتبروا من الاخطاء المتكررة التي حدثت خلال الثورتين، فانهم يعتمدون على ذاتهم بشكل مجرد دون اي شخصية او ما يسمون انفسهم بالقائد و الكاريزما، لتجاوز السلبيات التي يمكن ان يورثونها و يفرضونها عليهم ايضا و يكررون الخطا المصيري السابق ايضا .و به يمكن ان نعتقد ان الثورة الجديدة يمكن ان تنجح، و الا بهذه التركيبات والعقليات و الالية المسيطرة على كوردستان لا يمكن ان نخرج من النفق المظلم، و احتمال العودة الى المربع الاول وارد في ان و لحظة .
لذا نحن ننتظر ثورة سلمية بيضاء من اصحاب العقول الالكترونية من الاجيال الجديدة الوطنية الواعية المعتبرة من التاريخ.[1]
Kurdîpêdiya ne berpirsê naverokê vê tomarê ye, xwediyê/a tomarê berpirs e. Me bi mebesta arşîvkirinê tomar kiriye.
Ev babet bi zimana (عربي) hatiye nvîsandin, klîk li aykona
bike ji bu vekirina vî babetî bi vî zimana ku pî hatiye nvîsandin!
دون هذا السجل بلغة (عربي)، انقر علی ايقونة
لفتح السجل باللغة المدونة!
Ev babet 20 car hatiye dîtin
Raya xwe li ser vî babetî binivîsin!