=KTML_Bold=Fermana Veşarî ya #Melekê Tawus#=KTML_End=
*Ev gotar rastiyek dîrokî îfade nake
Mirov her tim hesreta razanê dîtiye, ji ber vê yekê ji demên berê ve civakên cuda yên veşartî afirandine, wekî Illuminatî, Mason, Templar, qatil û hwd. Îro xwendevanê hêja, em ê bikevin nav dîroka fermana nepenî (kult) a Tawusê Melek. . Wekî ku em dizanin, di ola me de, ew temsîla serokên melekan dike, ên ku Xwedê emanet daye karên dinyayê. Li vir hûn ê meraq bikin ka ev ferman çawa bi me #Êzîdiyan# ve girêdayî ye.
Di nîvê sedsala bîstan de, nivîskarê nepen yê pirtûka Dîroka Civakên Veşartî ya sala 1961ê, ku di bin navê pseudonym Arkon Darol de tê naskirin, li ser vê fermanê nivîsiye. Heta roja îro bi rastî jî kes nizane ew kî ye, tevî ku gelek kes bawer dikin ku nivîskar di rastiyê de Idrîs Şah ê 1960 mystîk bû, lê ev yek nehat îsbatkirin.
Hadê em vegerin pirtûka wî. Darol di pirtûkê de qala civakeke veşartî ya bi navê Fermana Tawisê Melek dike ku li banliyoyên poş ên Londonê rast hat. Di pirtûkê de Darol rîtuelên vê çandê baş vedibêje:
Li Pûttenayê, ku li banliyoya Londonê ye, şêst jin û mêr li perestgeheke jêrzemînê li ber peykerekî reş ê tawûsekî ku 6 lingên wê bilind e, diçûn. Ji galerîya teng, min hewza ku tê de pûrtên çûkan, erebeyên nîgarên dîwaran û qalibeke tevlihev a qata tijî didît.
Li gorî Darol, ev kom ji hêla koçberekî Sûriyeyî ve hatiye Brîtanyayê (li vir jixwe mimkun e ku mirov fêm bike bê ka koçber di sala 1913an de xwedî kîjan netewê ye). Diyar e ku rîtuela wî li ser bingeha Kabbalah û hejmarên pîroz e û xuya ye ku bi armanca ronîkirinê endamên Dêrê ji bo dîtina riya wan a meslek û jiyana rastîn e Ji locên wan ra halka tê gotin û divê herî kêm ji heft endaman pêk were.
Di nava vê çandê de tiştekî ewçend zêde nîne, fedakarî nîne, orgy jî nîne. Endamên sîparîşê cilên provakatîf li xwe nakin, berevajî vê, li gel rewşa xwe bi hêsanî cilan li xwe dikin. Di fermanê de atmosfereke gelekî dostane heye, her kes ji hev re dibêjin xwişk û bira.
Li gel ku çand têra xwe hêsan xuya dike jî, bi rastî jî ecêbîyên wê hene. Ji bo nimûne, şagirtên çandiyê bawer dikirin ku ew dikarin sêrbazbikar bînin, ew qas mirovên di kultê de, sêrbazî jî xurttir dibin. . Bi sêrbazî, ew dihat maneya şans an qedera Xwedê, mesela, kahînekî bilind wisa got: Eger çend hevalbend li kêleka hev bin û bibihîzin biryarname ji bo vekirina hin teşkîlekî, hingê bêguman şansê baş wê li ser wan bişirîne.
Her wiha rahîbekî çandgehê, ew razdar in, ji ber ku naxwazin dinyaya derve wan wekî fanatîk anonsê bike. Tişta herî balkêş ew ku di dema me de li Emerîkayê jî heman ordena hene.
Ola gelê me îlhamê dide gelek mirovan, heta asteke wiha ku fermanên veşartî derdikevin holê. Di dema xwe de em Êzidî ne, em ola xwe ji bîr dikin û tenê di salvegerên dîrokê de dihêlin.
[1]