بابەت: هەڵبەست
نووسین: #سەیدی هەورامی#
ئەم هۆنراوەیە، دەچێتە خانەی ڕێبازی ئەدەبی کلاسیکی کوردییەوە، شاعیر بەشێوەزاری گۆرانی- هەورامی هۆنراوەکەی نووسیوە:
لە ڕووی ڕووخسارەوە ئەم تایبەتمەندییانەی هەیە:
1- بەکێشی عەرووزی عەرەبی نووسراوە.
2- هەموو هونەرەکانی ڕەوانبێژی بە پێی پێویستیی هۆنراوەکە، تێدا بەکارهاتووە. (بەکارهێنانی وشەیەک، بۆ زیاد لەواتایەک).
3- سەروای یەکگرتووە پەیڕەوکراوە، واتە (یەکێتی سەروای پاراستییەوە)
4- یەکێتی بەیت و بابەتی پاراستووە. واتە هەموو هۆنراوەکە وایەکی هەیە و هەر دێڕەش واتای تایبەتی خۆی هەیە.
5- وشەی بێگانەی تێدا بەکارهاتووە، بە تایبەت وشەی (عەرەبی، فارسی و تورکی).
6- دووبارەکردنەوەی نازناوی شاعیر لە دوا دێڕدا، یا پێش دوا دێڕی هۆنراوەکە.
$واعظ خموش از گفتگو$

واعظ خموش از گفتگو، من عاشق و دیوانەام
ناید به گوشم پند تو، من عاشق و دیوانەام
دیوانەام مَستَم خراب، کی بشنوم وعظ کِتاب
از من مجو ڕاه ثواب، من عاشق و دیوانەام
در گوشەی ویرانەها، ڕو کرده چون دیوانەها
خوانم ز عشق افسانەها، من عاشق و دیوانەام
با آن ڕُخ چون بوستان، بربُودی آن آن دلستان
مجنون شدم ای دوستان، من عاشق و دیوانەام
آن نازنین مَهوشم در جان دهد صد آتشم
در عشق او هم سر خوشم، من عاشق و دیوانەام
از یاد آن ڕُخسار گُل، مانده من و دل پا به گِل
حَیران و سرگشتەی دل، من عاشق و دیوانەام
«المُستغاث» ای دوستان زان دلبر شَکَر دهان
رسوا شُدم اندر جهان، من عاشق و دیوانەام
«صیدی» ز عشق آن صنم شیدا شدم، دیوانه هم
از سرزنش کردن چه غم، من عاشق و دیوانەام
[1]