بابەت: هەڵبەست
نووسین: #سەیدی هۆرامی#
ئەم هۆنراوەیە، دەچێتە خانەی ڕېبازی ئەدەبی کلاسیکی کوردییەوە، شاعیر بەشێوەزاری گۊرانی- هۆرامی هۆنراوەکەی نووسی وە:
لە ڕووی ڕووخسارەوە ئەم تایبەتمەندییانەی هەیە:
1- بەکېشی عەرووزی عەرەبی نووسراوە.
2- هەموو هونەرەکانی ڕەوانبێژی بە پێی پێویستیی هۆنراوەکە، تێدا بەکارهاتوە. (بەکارهێنانی وشەیەک، بۊ زیاد لەواتایەک).
3- سەروای یەکگرتوە پەیڕەوکراوە، واتە (یەکێتی سەروای پاراستییەوە)
4- یەکێتی بەیت و بابەتی پاراستوە. واتە هەموو هۆنراوەکە وایەکی هەیە و هەر دێڕەش واتای تایبەتی خۆی هەیە.
5- وشەی بێگانەی تێدا بەکارهاتوە، بە تایبەت وشەی (عەرەبی، فارسی و تورکی).
6- دووبارەکردنەوەی نازناوی شاعیر لە دوا دێڕدا، یا پېش دوا دێڕی هۆنراوەکە.
$یا حەیی بێ چوون$
یا حەیی بێ چوون، یا حەیی بێ چوون
یا «حَیّ» بێ میسل، بێ هەمتای بێ چوون
یا فەرمان فەرمای ئەمری «کاف»و «نوون»
کەریمی کار ساز بە «کُنْ فَيَکُن»
چوون تۊ نادر سونع کەسێوتەر چکۆن
«قادر» هەر تۆنی نادر سونعی تۆن
هەفت ئاسمانان چەنی ستاران
بەرزی بێ ستوون وەپات و ناران
«مُعَلَّق» وەبان ئەوان «کورسی»و «عەرش»
زەمینت بە دەست قودرەت کەردەن فەرش
کێ دارۆ قودرەت سازۆ غەیر جەتۆ
ڕۊشنی زوڵمات شەوان چەنی ڕٌۆ؟!
یا کێ قودرەتش جە «لەیل»ی «دەیجوور»
سوب کەرۊ سفید بە ڕۊ بدۆ نوور؟!
یا خۊ کێ تاوان هەر شام و سەحەر
شەوق بدۆ بە مانگ، یا نوور دۊ بە خۆر؟!
یا کێ بەرمارۆ حەیی بێ زەواڵ...
جە سەنگی خارا سەرچەشمەی زوڵاڵ؟!
کێ جە نافی خار بەر ماوەرۆ گوڵ
کێ مەوزۆ عەشقش نە کەللەی بوڵبوڵ
یە گشت کەردەی تۆن فەردی بێ شەریک
ئەر بۊ یۆتەر مەمانۆ خەریک
مەزانۆ هەرکەس تۆش بە حەق ناسان
کاران گشت بە دەست تۊ مەیان ئاسان
ئۆستای سنعەت خاس هەرکەس تۆش یادەن
حەق ناسی دڵ پاک، «مُؤْمِن» هەر ئادەن
یادی تۆن ڕفێق شەو زیندە داران
تۆنی یارشان شەو بە ڕۊ ماران
کانی «سەخا»و «جود»، کەرەمدار تۆنی
ڕەززاق پەی مەخلوق هەر ڕۊ هەر تۆنی
تۆ جە خوانی «جود» ڕۊزیت دان قەرار
«ئینس»و «جین»و «تەیر»، «مەل»و «مۆر»و «مار»
هەرچەندە زی ڕۊح ڕۊش نە حەیاتەن
یەکسەر تەسبیحی گۆیای سەناتەن
«بوڵبوڵ» بە نەغمەی هەزار داستانش
زکری نامی تۆن ویردی زوبانش
«کەبک»ی کۆکوان جە کۊسارەوە
کۆکۆی «قومرییان» وە جۆبارەوە
حەمدەن، تەسبیحەن، سەنای زاتی تۆن
نامی تۆشان ویرد شەوان تاکو وە ڕۊن
زاتی تۊ بەیتەور زاتێو نادرەن
بێ شک پەی ئیجاد گردچېو قادرەن
ئیللا هەر پەی ئەو قودرەت نەدارۆ
یۆێو تەر چوون وېش بە ئیجاد بارۆ
زاتت عەزیمەن، بێ حەد فراوان
عەقڵی کەس بە «کونە» ماناش نەیاوان
ئەر عالم، ئەر شێخ، وەر پوڕ کەماڵەن
زوانش جە وەسف سەنای تۊ لاڵەن
فەردی بێ شەرێک تەنیای تاکەنی
باک جە کێ داری تۊ بێ باکەنی
جەلای تۊ کارخاس «حَیّ»ی بێ نەزیر
«شا» چېشەن، یا «خان» یا «میر» یا «وەزیر»
دونیاو مافیها ئەر بۊ وېرانە
نە دارۆ میقدار باڵە تۆفانە
یەک «طُرْفَةُ العَين» ئەر تۊ کەری قین
کۆ چوون قەترەی ئاو مەشۆ وە زەمین
خەشمت عەزیمەن، کەرەم بێ سامان
کەس تەوانای قەهر تۆش نېیەن ئامان
ئېمە گرد بەندێ خەتاکارینمێ
جە خەتاباری گران بارێنمێ
ئومیدمان بە عەفوو بێ سامانی تۆن
وەرنە کەردەی نیک جەلای ئېمە کۆن؟!
غەرقی گێجی بەحر دەریای مەعاسی
نە ئەفعالی نیک، نە کەردەی خاسی
بەد واچ و بەد گۆ، بەد کردارێنمێ
لایق بە عەزاب دەرگەی نارێنمێ
جە هەزاراندا یەکێ خاس نېیەن
چەنی خاسانمان هامسایی نېیەن
ئەر بە بەدکاری بگېری پێمان
قەت بەرنمەشۆ دەیاری لێمان
بەڵێ تۊ کەریم کەرەم دارەنی
«سَتّارُ العُيوب»، هەم «غَفّار»ەنی
ئەو ڕۊ عەفووت کەرد پێمان بە خەڵات
«قُلْ يا عِبادي لا تَقْنَطُو»ت وات
تۆ خەتا ئامورز، گوناه بەخشەنی
بەخشەندەی بێ باک، دڵ نە لەخشەنی
هەرچەند گوناهکار گوناش فێشتەرەن
تێغی عەفووی تۊ بەڕڕاو تێژ تەرەن
پەرێ بەدیمان عەفووت تەلافین
لوتفی عامی تۊ پەی گشتین کافین
خسوس پەرێ من گوناهکار تەرم
جە مایەی عوسیان سەنگینبار تەرم
نامەی ئەعماڵم جە «عصيان» سیان
داغمەی بەدبەختیم بە دڵ دانیان
«يا غافر الذَّنب» سڕ پۊشی «سَتّار»
بویەر جە جورمی سەیدی خەتاکار
[1]