حەیف د قەیدا خاک و گل بت عارفێ چالاک ڕووح
دێ موجەررەد بت کو پەرتەو دت ژ نوو ئەو پاک ڕووح
قەیدێ خاک و گل نەبت دا بێ حجاب و پەردە بی
مسلێ بەدرێ جارنان تێخت خوسووفێ خاک ڕووح
شەمعێ سەر نوور نادرت گەر ئەو نەکت پەرهیزێ دل
زەوقێ جاما عشقێ ناکت گەر نەکت ئمساک ڕووح
دل ب تایەک نێرگزان دە، نازکەک تەروەندە دە
گول دکن تەشبیهی خاران هەر خەس و خاشاک ڕووح
جامێ عشقێ پاکێ ڕووحانی تەهوورا باتنە
شەووشی و هەر وە ما حەتتا ئەبەد ناپاک ڕووح
هەیئەتا کەیف و کەمێ بێ کەیف کەیفا عارفە
دێ بمینت گەر نەبت ناچار بێ تەریاک ڕووح
دێ ب گولزارا جەمالا سەبزەپووشان وێ چ بت
ئێ د مهرێ دا نەبت دل پارە پارە چاک ڕووح
بەر ژ جان دەرراکەیەک ڕەوشەنتەر و والا دڤێت
سوورەتێ حوسنا موقەددەس دا بکت ئدراک ڕووح
گەر خەبەرداری ژ سڕڕا «کُنت کنزاً» گوه بدێر
دا ب سەد نوورێ بەیان کت مەعنەیێ «لولاک» ڕووح
لامعێ سڕڕا تەجەللی سەر ل توورێ دل ددت
زەبت ناکت وێ مەجالێ سەد هەزار ئەفلاک ڕووح
هەردو ئیلانێن تە دی من تەوقێ گەردەن کر مەدام
دا مە هەر بێتن تەبەسسوم وەی گولا زەححاک ڕووح
جەوهەرێ حوسنێ ئەدا تەنها دبت مەقبوولێ تەبع
گەر نە سەیقەل دت ب نوورێ عشقێ وەک حەککاک ڕووح
دێ ب ڤی ئەنداز و تەرزی کەی ببت سحرێ حەلال
گەر نە بالا تەبع بت وەک پەهلەوان چالاک ڕووح
دل ب ڕم ئاڤێهت وە لێ بار کری قەوسێ شەڤی
دێ بدت بەر گەزمەیان بێ سووج ئەو سەففاک ڕووح
شەهسوار ئیرۆ کەمەند ئاڤێهتنە قەلبێ مەلێ
بەند ناکت غەیری فتراکا تە سەد فتراک ڕووح
#مەلای جزیری# [1]