داستانۊ شېخی سەنعانی
بەشۍ هەژدەهەمە
دمای ئانەی موریدەکۍ شېخی سەنعانی سەرو داواو خەلیفەکەیشان، دەسشان کەرد بە زیکرو یاهو مەن یاهو، هەرچی خەڵک پا دەوروپەشتەرە بۍ گلېربیۆ. باڵدارۍ و ڕۊح لەبەرۍ گردشان حەیران مەنۍ. وەختێ شېخی سەنعان چڵاکیارە، ئیتر یاوانە چېشش کەردەن، خاکو خوڵەو زەمینیش کەردە سەرەشەرەو سەرو زەنگۊڵاوە کەوت و سوجدەو پەشیمانیش بەرد پەی زاتو هەقی.
سەنعان ئینەش دی، دڵ ئاوەرد بە جۊش
چەم نییا، بە هەم، دەردەم شیی نە هۊش
چوون ئاما، بە هۊش بانگش نە وەردا
خاکی ڕووی زەمین گشت کەرد بە سەردا
زار زار مەگرەوا، جە شەرمەساری
دەست بەرد پەی حاجات، نە دەرگای باریی
مەواتش: یا ڕەب تۊبە و ئەستەغفار
بۊیەر، جە تەقسیر، بەندەی شەرمەسار
جە خواجە کەرەم، جە بەندە تەقسیر
عەفووکەر تۊنی، پادشای کەبیر
سیوای، جە تۊ، کېن کەرەم بۍ شۊمار
ببەخشۊ گۊنای بەندەی شەرمەسار
پەی چېش، کە مەعبوود کەرەم دارەنی
ئاگا، جە بەندەی گوناهکارەنی
با ڕەحمت ببۊ، بەی حاڵەتمەوە
پەی سککەی سفید خەجاڵەتمەوە
جە دەریای عوسیان باوەریم وە بەر
عەفووکەر تۊنی، چەنی تەوانگەر
ئېدش وات: زننار جە بەر کەندەوە
هەردوو دەستش گرت، غەرقەش شەندەوە
ڕوو ماڵا نە خاک، لووا بە سجوود
مەگرەوا، بە زار نە دەرگای مەعبوود
لېش ئاما نیدا، نە دەرگای باری
واتش: ئەی سەنعان مەکەرە زاری
مەلایک تەمام، ئامان نە خرۊش
ئانا عەفووت کەرد، سەتتاری سیڕپۊش
سەنعان ئېد ئەژنی، هۊرېزا وە پا
وات بە موریدان؛ با بشین بە ڕا
پەنا بە دەرگای بۍ نیاز بەرمۍ
زیکری ستایېش، بەجا باوەرمۍ
خەلیفە و مورید شوکرانە کەردەن
دیسان، ڕوو پەرێی کەعبە ئاوەردەن.[1]