داستانۊ شېخی سەنعانی
بەشۊ ویس و چوارەمۍ
دما بەشو داستانەکەی باس جە سەروەختو نویستەیش کەرۊ، ساڵەو نویستەیش، سەردەمو دەسەڵاتو قاجاریەکان، فەتح عەلی شاو قاجاری سەرو تەختو دەسەڵاتیۆ بېیەن، فرە زاڵم بېیەن. شاعېر ماچۊ: کەر تەقسیریێم هەن جە نویستەی داستانەکۍ، بەخشدېم.
هەرکەس وە ئەلحەمد، کەوکەب کەرۊ یاد
چەنی یاری وېش، بنیشۊ بە شاد
تا قەڕنی ئەیام بە دڵوازش بۊ
دولبەر چەنی ئەو، غەمزەو نازش بۊ
مەحتاجش نەبۊ، بە هیچ نامەردێ
پەی جینەی دنیا، نەبۊش ڕەنگ زەردێ
دۊعا، قبووڵ کەرد بەو ئەحەد ئامین
بە تەوفیقی هەقق، بینای بیهتەرین
بە نوور ئوستادان، ساحیب ئەقڵ و هۊش
نەواتەن، سەنعان، تەرسای مەی فرۊش
سەوای جە کەوکەب، کەمینەی کەمتەر
گەدای پای دوکان، سەڕافانی دەر
نوکتە، سوخەنان، دانایئاوەزو فام
بەندە کەمتەرین، هەر ئېدەن، ڕجام
ئەر سەد خاکەسار، گردین شاهانم
کەلبی ئاستانەی ساحیب هۊشانم
ئەر سەهوېش بۊ، بگیران دیققەت
سەنجیدەش کەران، بە ڕووی شەفەقەت
عوزری تەقسیرات، بەندەی کەمینە
مەسمووع بۊ جە لای ساحیب قەرینە
پەی چېش کە دایېم کارم ماتەمەن
ڕەفیق وئەنیس، ئەنیسم خەمەن
مەگەر بە ئەلتاف، بینای بانی سەر
بېیاۊو، بە داد کەمینەی کەمتەر
وەرز بزانان، دانای هۊشمەند
ئەوان سڵامەت، من خەم گېیانم سەند
ئەر بپەرسان، جە تاریخی وەخت
(قەجەر) نیشتەبۍ، بە شاڎ نە ڕووی تەخت
هەزار و دووسەد، بیست و سێ ساڵ بۍ
فەتح عەلی شا، بوڵەند ئیقباڵ بۍ
بە شاد پادشای موڵکی ئێران بۍ
ڕەعیەت جە زوڵمش، یانە وېران بۍ
دروودی بېحەڎ و سەڎ هەزار هەزار
وە قوببەی پەڕ نوور سەیدی تەههار
یاڕەب بە حاجەت، شەریفی حەبیب
دین و ئیمانم بکەری نەسیب.[1]