داستانو حەیدەری و سنۊبەرۍ
بەشۍ ویس و یەرەمە
سنۊبەرە، جە شین و شیوەن کەرڎەی پەی زامڎاری حەیدەری بەردەوامەنە، بە دڵ و گیان مەگرەۊ و مەلاونۊش، ئاوات مەوازۊن ئەچاگە، پاڵو حەیدەری زامڎارینە مرۊن، نەگېڵۊوە پەی کشمیری.
من کە حەیدەر دیم، زامڎاری شمشېر
ڕازیم بە مەردەن، نەشوون وە کشمیر
گەردوونی بېڕەحم، چېشش وە من کەرد
کەفتم، وەتۊڕدام، هەناسانی سەرد
کاری من شینەن، تا ڕۊی مەردەنم
هوونش وە ناهەقق، شېی، وە گەردەنم
بەی تەور جە داخی، پەشېویی حەیدەر
شاڎییش دا بە غەم، ماهی سنۊبەر
پۊشا، وە بەدەن، بەرگی قەترانی
وېش کەرد، بە ڕەفیق، شیرینی سانی
مەشی بە ڕاوە، زویر و دڵگیر
وەلحاسڵ، یاوا، بە شاری کشمیر
خەلایېق تەمام، ئاما بە پېشواز
بەردشان، بە شار، بە سەڎ عېزز و ناز
لوا، بە جای وېش، غەمگین و غەمبار
زار زار مەگرەوا، جە هېجرانی یار
دایەش خجڵ مەند، جە حاڵی فرزەند
زاریی کناچېش، ڕیشەی گیانش سەند
پەرسا جە کەنیز، ماهی مونەووەر
پەی چی زویرەن، واچدۍ، سنۊبەر
کەنیز شەرحی ڕا، تەمامی ئەحواڵ
ئەرزکەرد بە خزمەت، دایەی سۊسەنخاڵ
دایەش، ئەوسا وات، بە شاهی کشمیر
شای کشمیر، جە داخ، بی بە سېیاقیر
لەرزا جە هەیبەت، واتەی شا عەبباس
ئەڵبەت مەستانۊ، جە ئېمە قەساس.
[1]