بەڵۍ ئەی قاڎر
میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی، گلەیۍ جە وېش کەرۊن، کە چەنی نوورو حەزرەتیش فەرامۊش کەردەن، وەختو کۊچیشەنە پەی مەدینەی، ئاخر جاش کامەن؟. چەنی نماریش وە یاڎ کە حەزرەت چەنی ڕەفېقەکەیش یاوێ مەڕەو سەوری. باس چا سەروەختەیە کەرۊن کە چەنی یەک مارێ قاچو ئەبوبەکریش گەست، حەزرەتش تووڕەکەرد، بەڵام مار ئاماوە جواب، واتش: من خەیلێن تەماڎارو دیڎارو تۊنا، ئارۊ تەشریفت ئاوەرد، بەڵام ئەبوبەکر ڕاو دیڎاریش گېرتەبۍ، پەوکەی قاچم گەست، ئانە گەستەی نەبۍ، ماچم کەرد، گەر بە نیازو گەستەی بیێ، کەسێ نەیاوۍ بە هاناشەوە.
بەڵۍ ئەی قاڎر، بۍ ئەقڵی کەم فام
لېوەی هەرزەگۊ، ئەبڵەی خەیاڵ خام
مەر تەنگیت کېشان، یا قەلبت مەردەن
نووری حەزرەتت، فەرامۊش کەردەن
بزانە جە کۊن، ئاخر جاش کامەن
ئەوەڵ مداراش، نە کام مەقامەن
چکۊ مەگېڵۊ، بە دڵوازی دڵ
تەشریفش جە کۊ، مەگېرۊ مەنزڵ
هەر ئەو شەو ئەوان، تەشریف مەبەردن
ئیرادەی مەنزڵ، غار سەور کەردەن
مار وە ئەمر حەق، سەر ئاورد وە بەر
سڵام کەرد واتش: یا خەیرولبەشەر
چن قەڕنەن ئەی غار، ئەی جاگە جامەن
ئەی سۊراخ سەنگ، زەید و ماوامەن
ئارەزووی ڕوخسار پەڕنووری تۊم بۍ
مەیلم شەرەفیاب، حوزووری تۊم بۍ
دیم ئەبوبەکر، ڕاگەش لېم بەستەن
بە خوڎا خۊ من، ئەوم نەگەستەن
وەڕووی ئیرادەت، پابووسیم کەردەن
پەوکەتەی فەورەن، دەرسات نەمەردەن
ئەر وە غەیزەوە، مەدام پاشەوە
نمەیاوا کەسێ، وە هاناشەوە
قەسەم هەر بەوکەس، بېخورد و بېخاو
ئەعزاش گرد مەبی، وە یەک قەترەی ئاو
حەزرەت فەرماوا: بشۊ وە جای وېت
خوڎاوەند هەرگیز، فرسەت نەڎۊ پېت.[1]