واتەو گۊشگېرتەی مېیانو ئاسمانی و زەمینی
بەشۊ یاڼزەهەمۍ...دمابەشە

ئاسمان دماجار ملشدا، ۋەرانوەر بە زەمینی زەنگۊڵېش نیێرە، سەرەش سوڕمەن جە ماریفەتو زەمینی، داواو بەخشایش کەرد، ماچۊ: سەرەم دا وە سەنگ، من غروورم کەرد، پەوکەی خوڎاوەڼی نابووت کەردا جە ۋەراوەر تۊۋە،
ئاسمان جە خۊف، زەمین مل کەچ کەرد
جە گفت و گۊی وېش پەشیمانی وەرد
واتش ئەی زەمین جەلای کېت وەندەن
واتەت یەکا یەک دانا پەسەندەن
ئافەرین جه ‌هۊش دەرک عەزیمت
ڕەحمەت وە ئوستاد دەرس و تەعلیمت
مەعلووم موکەڕەم خاک پاکەنی
جە سایەی حەزرەت شەرەفناکەنی
من بی تەوفیرەن بوود و نەبوودم
زەمین جەلای تۊ نېیەن وجوودم
تۊ جە واتەی من دڵ ماوەر وە تەنگ
(آمَنّا) ، (صَدق) سەرمدا وە سەنگ
منیچ مەغروور بیم جە نادانی وېم
شەرمەندەگی تۊ وەیتەور ئاما پېم
یەقین هەر کەسێ غوروورش کەردەن
خوداوەند پایەش وە پەس ئاوەردەن
زەمین تۊبەبۊ، هەنی نەکەم باس
تۊ پارچەی ئەتڵەس من سیاپەڵاس
هیچ مەشۊ وە شۊن کەردەی ناکەردە
بوویەر جە تەقسیر کەردەی ۋیەردە
ئەگەر ئاڎەمەن وەگەر هەم خاکەن
ئەگەر مەلاییک وە گەر ئەفلاکەن
گرد هەر حەزرەتەن دایېم پەنامان
مەبۊ جە مەحشەر شەفاعەت خوامان
عاڵەم گرد وە ئه و ئومېڎەوارەن
موختار دیوان (دارُالْقَرار) ەن
(قاڎر) وە سەرگەرد ئەبرۊی تاقش بۊ
فیڎای گەرد سیم پای بوراقش بۊ
هەرچن عوسیانم جە حەڎ بەرشیەن
ژمارەی دەفتەر حەساوش نېیەن
شووم بۍ‌ عەمەڵ، هەم بۍ ‌تاعەتم
مەبۊ ساعی بۊ جە شەفاعەتم[1].