دەسش نییا ماڵو وېشۆ
ئیدیۆمێن، بە کەسێ ڕەزیل و دەسقووجیایش ماچان، جە کاتێنە ئاڎ فرە پیسکە و دەسگیرەن، نەک هەر پەی خەڵکی و قۆم و قیلەی، بەڵکوم پەی وېچش دەسش نمەلۊنە دلۍ ماڵ و سامانیش. گەر بە ڕېککۆت دەسکەرۊ باخەڵەشەرەو چېوێ بسانۊ، یام مامەڵەو کاڵێوە بکەرۊن، خەڵک بە تەشەرېوە پەنەش ماچان؛ دەسش نییان ماڵو وېشۆ!
ئینەیچ پېسە تالېق و تەشەرێ مڎاش وەنە، چوونکوم وەڵتەر هیچ کات دەسش نەلان کیسەشەرە، ئەچانە بە سوعبەتۆ تالېقەش مڎان وەنە هەکە دەسش نییان ماڵەکەیشۆ و خەرجش کەرڎەن، دڵش خاس بېیەن و تەبېعەتش فاڕیان، هەرچن ئا جۊرە کەسۍ مەر بە مەردەی واز ئەچا تەبېعەتە ڕەزیلەیشان باران.[1]