Stockholm Kürt Konferansı, 15-17 Mart 1991
Auteurs: Maria Leissner, Viola Furubjelke, Ömer Şêxmûs, Bo Utas, Carina Jahani, Ferhad Şakeli, Muhammed Muhtedi, Cemşid Heyderi, Birgit Amman, Keya İzol, Olof G. Tandberg, David Mc. Dowall, Joyce Blau, Ove Bring, Maj Lijlööw, Şeyh İzzeddin Hüseyni, Serhad Dicle, Kemal Burkay, İsmet Şerif Vanlı.
yazıyor: Doz
İstanbul
1992
[1]
Türkiye Kürt sorununu, kökleri modern Türkiye Cumhuriyeti'nin ilk günlerine kadar uzanan geleneksel bir davranışla, onların varolduğu gerçeğini değiştirmeye çalışarak çözdü. Bununla birlikte, ilk başlarda, Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşünden hemen sonra yeni parlamento kurulduğu zaman, Kürtlerin self-determinasyon hakkı üzerine hızlı bir tartışma vardı. Parlamento'da kullanılan ifadeyle Kürt ulusu ve Kürdistan demek, Türkiye'den ve Türklerden bahsediliyormuş kadar doğaldı. 10 Şubat 1992'de Türk parlamentosunda 373'e karşı 64 oyla otonom Kürdistan'la ilgili aşağıdaki sözleri veren bir kanun geçti:
Türkiye Büyük Millet Meclisi, uygarlık talepleri uyarınca Türk ulusunun ilerlemesini garanti etme hedefini gözönünde tutarak Kürt ulusuna kendi geleneklerine uygun bir idare kurulmasına başlar.
Maria Leissner