میرزا ئۆلقادر نامەشېعریێ مەکیانۊ پەی موحەممەد بەیگو وەکېڵی، جە نامەکېنە ۋردە گلەیېش چەنەکەرۊن، کە چی دەماخ و زەوقش نېیەن، ماچۊ: هوکار چېشەن ئەپاسە وېت ۋستەن وە ئاهوو ناڵە، چېشت شنەفتەن کە ناڕەحەتش کەردەنی؟.
چەنی ئانەیچە میرزا نامەکېنە دڵوەشی موحەمەد بەگو وەکېڵی مڎۊوەو ماچۊ: گەر لەیلی عاجز کەردەنی، ئانە هیچ خاتر خار مەبە، چونکم تاکو سەردی سوزان نەشۊ جە وەردا، کەی مەیوۊ گەرمی وەهار جە سەردا، تاکو جەنگو دەمەبۊڵە ڕوەنەڎۊ، چەنی شیرینی ئاشتی نۊشکەری؟.
دەماخت نېیەن، دەماخت نېیەن
فیڎات بام ئېمشه و دەماخت نېیەن
وەکېڵ یە چېشت جە لای لەیل دیەن
پەی چېش وەفا و مەیل جە یادت شیەن
پەی چېش وېت ۋستەن وە ئاهو ناڵە
چېشت شنەفتەن جه و سۊسەن خاڵە
مەعنای پەژارەی ئېشەوت چېشەن
جە کام بابەتێ دەروونت ڕېشەن
جە لەیل عاجزی یا جە کەسیێ تەر
خەتای تۊ بېیەن، یا خەتای دوڵبەر
بۊ ڕاس واچە پېم با جەتی پیرت
ئەر ئازیز کەردەن به و تەور زویرت
هیچ عەیبش نېیەن خاتر خار مەبە
جە واتەی سەردش دڵ ئازار مەبە
هەم دڵ شاڎ مەبی وە نامەی مەیلش
وە دڵ وەشی دڵ جە مەوبەت کەیلش
تا سەردی سۊزان نەشۊ جە وەردا
کەی مەبۊ گەرمی وەهار جە سەردا
ئەر چېوێش واتەن پەی چېوێش واتەن
بەڵام ئەرواحش دایېم جە لاتەن
دیسان هەم مەیل دەر وە بادەی دوری
وەتا ڕشتەی مەیل بکەر سەبوری
هەر من مەزانوو ئەحواڵش چۊنەن
دەروونش پەی تۊ سەرواز هونەن
جە ئاداب عیشق میل ڕوکاری
ڕەفیقش نېیەن جە وەفاداری
سا وەس تەماشای جەور و جەفا کەر
کۊی کۊگای وەفاش باوەر وەنەزەر
قاڎر چوون محەک زەڕخانەی عەشقەن
خۊ جە کار عەشق لەیلت سەرمەشقەن
ئەر سەد جە خەتان خەتای ئه و جە کۊن
وەکېڵ وە گیانت خەتا خەتای تۊن.[1]