چرای خانەدان
ئەوەند سەرگەرمی دەرد و میحنەت و ئەندووﮪ و حیرمانم
نەپەرژام هەر لە لات بم، هەر فیداکەم ڕۆحم و گیانم
بە قوربانت بم و ڕۆحم فیدات بێ، گیانی شیرینم!
لە دەوریشت گەڕێم بۆ دەردی من تۆی مامە! دەرمانم
چرای بۆ خانەدان و جێگەیی فەخر و موباهاتی
خودا حیفزت بکا، مامە ئەمن بۆت قۆچی قوربانم!
وەرە سەرچاوەکەی چاوم، وەکوو جەیحوونی ماڵ کاول
لە سەد جێ ناخودا خنکا بە گێژی وەختی گریانم
«ئیمامی» هەروەکوو دێوانە ڕێگەی چۆڵ و هۆڵی گرت
لە تاو تۆ ئەی بە قوربانت دەبم، من خانەوێرانم!
#سەید کامیل ئیمامی#
#دیوانی ئاوات# [1][2]