باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ: چواردەهەمە
میرزا ئۆلقاڎر، باس جە خەلقو حەزرەتو ئاڎەمی (عەلەیی سەلام) کەرۊن: سەرەتاو ئامای پەی دنیاو هەستی، باس جە پروسەکەیش کەرۊن، ئامۊشۊ مەلائېکەتەکا پەی سەرو زەمینی، پەی بەردەی خۊڵەو زەمینی و گفتوکۊ مېیانو مەلائېکەکا چەنی زەمینی.
زەمین ڕازی نېیەن، ئاڎ هەڵای مەعسیەتو جنەکاش ویر نەشیەنۆ، هەڵای غەزەبو خوڎای وەنەشان ئینا وەرچەماشۆ، پەوکەی زەمین جە جوابو ئا مەلائیکەینە کە خوڎای کیاستەنەرە وار پەی سەرو زەمینی پەی خوڵۍ، ماچۊ مەتەرسوون بەنی ئاڎەمیەکېچ هەر پېسە جنەکا تاوانۍ بکەرانو دوورۍ بگناوە جە خوڎای، ئی جارە خوڎای گۆرە غەزەبێ خرابتەر بگېرۊ ئاڎییشانو منیچ چەنیشان بسوزو بە شەرارەو ناری.
هەر جە ڕۊی ئەزەڵ، تاکو ڕۊی عەرەسات
بەر سەفا، سەفا، موحەمەد سەڵەوات
کارسازی کارزان، دەهەندەی بېباک
مەیل کەرد بسازۊ، ئادەمی، جە خاک
ببۊ بە بابای ئەنبېیاهان گشت
وە باقی مەخلووق، فیرقەی زیبا و زشت
فەرما، میکائیل، تۊ وېت ڕاهیی بەر
شۊ وە سەر زەمین، مشتێ خاک باوەر
میکائیل لوا، زەمین وە زەمان
واتش: خالقت، خاکش فەرماوان
چۊ پەی مشتێ خاک، وەنەت مەوازۊ
بەو خاکە، جەستەی، ئادەم مەسازۊ
زەمین دا جواب: وات خاکم نېیەن
ئاخەرین، جانم، وەیتەورە، دییەن
دیت وە مەعسییەت، چېش ئاما پېشان
خوڎاوەند غەزەب، سەڎ جار گرد لېشان
نوتفەی ئادەمیچ، وە نافەرمانی
موقەسیر مەبانۍ، چوون قەومی جانی
منیچ چەنیشان، وە چاری ناچار
مەبۊ بسۊز و وە شەرارەی نار
سەرفی نەزەر کەر، تۊ جەی سەفا و سەیر
تۊزی خاک نېیەن، وەش ئامای وە خەیر.[1]