آن چنانم از فراق ڕوی یار
لەحزەیێ نەمماوە ئارام و قەرار
گریەام از بس که آرد خون دل
دێ بە ڕووما میسلی سەیلابی بەهار
سوی من گر بگذرد جانانەام
نەقدی ڕۆحم وا لە کەفدا بۆ نیسار
چون سگ کویش ندارم آشنا
هەر ئەوە بۆ من ڕەفیق و یاری غار
باد اگر آرد غبار کوی دوست
وەک جەواهیر سوورمەیە بۆ چاوی تار
بس که گریم من به یاد گلرخی
زاهیرە هەر سوور لە ئەشکم لالەزار
چون غمش آرد شبیخون بر سرم
دەوری دڵ دەگرێ لە هەر سوو وەک حەسار
متصل شد نالەی مجنون و من
ئەو لە سەحرا، من لە قوللەی کۆهسار
نیست چون من در جهان دیوانەای
وێڵی کردم هەر تەرەف سەحرا و شار
جمله بند چشم بی خوابم به شب
ئاسمان و میحوەر و قوتبی مەدار
گر ز محشر داد ڕندان بشنوند
دەچمە بەر دیوانی حەق، مەست و خومار
سجده خواهم کرد اندر پیش صف
عەرز دەکەم، ئەی پادشاهی کردگار!
سالم ڕند از جهان بدنام چیست
زاهیدت بۆچ کرد بە ساحیب ئیعتیبار؟ [1]
#دیوانی سالم#
#سالم#