داستانۊ جەنگو مېیانو ئاسمانی و زەمینی
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎری پاوەی
بەشۍ حۆتەمە

باس جە سەرەتاو وەشکەردەو پردەو سیراتی کەرۊن:
یەک پردێ، سەختێ سیراتش نامەن
ئەر پەرسی چېشەن، تەرحی، ئەو کامەن
زبان جە خوفش، دایېم هەر لاڵەن
توولی درازیش، سێ هەزار ساڵەن
هەزارش نەشیب، هەزار درازەن
پەی ئەهلی عاسی، خەیلێ ناسازەن
نە ڕای دەلیلەن، نە یاگەی ئەرجوو
بڕندتەر جە تیغ، باریکتەر جە موو
یانێ جە ئەزەل، هەرسێ تەل بین
جە مووی سەرو ڕیش، سینە نما شین
مونتەزەر مدران پەی گوناباران
پەی ئەهلی موشریک، گرۊی بەدکاران
هەر کەسێ حەزرەت، ڕەهنمای ڕاش بۊ
جە ڕۊی قیامەت، شەفاعەت خواش بۊ
ئیمان کامڵ بۊ، جە یەومولعەدەم
بڵېسەی دوزەخ، نمەوینۊ وە چەم
هەرکەس ناوەرۊ شادەت، وە باڵش
جە دنیاو عوقبا، وېرانەن ماڵش
ها نە جای زەحمەت، خوف و خەتەردا
کېشیان وە بان، ناری سەقەردا
جارێ با دۊزەخ خاری خەجەل بۊ
مالک پەی کاری خەیرش ماتڵ بۊ
قودرەت، هەر قودرەت، بۍ هامتای وېشەن
تا کە بزانین، ئیرادش چېسەن
جای قال و بەلا، ئەعلا مەقامەن
هەر کەس نەزانان، بزانۊ کامەن.[1]