من د بەر «قالوا بلی» باتن ڤ وێ ڕا بوو ئەڤین
هێژ ل سەر عەهدا «ألَست»م تا ب ڕۆژا ئاخرین
من دڤێ لێ ئەشکەرا کم جارەکێ داغا نهین
«گفتم او ڕا ما دعاگوی توام ای حور عین
أَعْرضَتَ عَنّی وَ قالَتْ: ما دُعاءُ الْکافِرين»
ئەی شەهێ عالی جەناب پوڕ عاجز و پەرکەندە ئەم
ئاه ژ دەست جەورا ئەڤینێ چ بکرم؟ من بەندە ئەم
سەبر و تاقەت من نەمان لێ بێ کەس و دەرماندە ئەم
«گر بخوانی، ور برانی بندەام تا زندەام
واجِبْ لی ٳِمتثالُ الْأَمرِ ماذا تَأمُريْن؟»
سوهتم ئەز پێتا ئەڤینێ تێک بووم گەرد و هەبا
«إِنَّ لی آياتُ صِدْق کانَ فی هَذا النَّبا»
حوورییا ڕۆژا لقائێ نازکا مەخموور قەبا
«حَبّذا ڕَوْضاتُ نَجْد زُرْتُها عَهْدَ الْصَبا
رَوْضَة يَجْری عَلی أَرجائِها ماءُ مَعينْ»
من ل سەر بەدرا مونیر مەکتووب دییە نەقشێ سەواد
سەر ب یەک ئانی دو نوونان خەتتێ ڕەیحانی دو صاد
هادری من سەجدە بر لەو غەرقێ خوونێ بوو فوئاد
«بر در باغ وصالش هاتفی آواز داد:
هذِهِ جَنّاتُ عَدْن فادخُلوها خالِدِين»
نائێتن گوهتن ب قال، شەرح و بەیانا حوسنێ تو
دێ ب حال و سڕ بناسین دل فەسانا حوسنێ تو
خوەش مەلا ئامانجێ تیران کر کەمانا حوسنێ تو
«قصهٔ عشق جلال و داستان حسن تو
تِلْکَ أنْباءُ يَقولُ الْناسُ مِنّا بَعَد حين»
#مەلای جزیری# [1]