داستانۊ جەنگو مېیانو ئاسمانی و زەمینی
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎری پاوەی
بەشۍ سی و یەکەمە
میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی چی بەشەنە باس چانەیە کەرۊن، وەختێ قابېز (فریشتەو گیانکېشتەی) ساوێ بەهەشتیش وە دەماخو ئاڎەمی دا و ئاییچ بووەش کەردە، ئیتر پەنەش وات: وەختو خواحافیزی یەکجاریت ئامان:
قابز، یەک دانە (سېب)ش بەر ئاوەرد
دا نە دەماغش، تا، ئاڎەم بۊ کەرد
تەن دا وە قەزا، وەختی ئەجەل بەست
لێوی حەسرەتان، دوونی دنیا گەست
جوبرەئیل مەوات: چوون یاوان واڎەت
وە زاتی بېچوون، باوەر شەهادەت
حەوا بینادش، گرد، جە پشتی سەر
مەکەران، زاریی، پەی ئەبولبەشەر
ئاڎەم وات: حەوا، بگرېزە جە لام
با جە ڕەسوولان، خوڎا نزیک بام
هەرچی مەعسیەت، وە بەندە یاوان
بە واسېتەی تۊ بی، بە من تاوان
حەوا بنیادش دوور کەفتەن جە لاش
قابز، مەشغووڵ بی، پەی قەبزی ئەڕواش
کەردش قەبزی ڕۊح، هەمایۊنی ئەو
ڕاهی بیی بەردش، وە دەوانی دەو
یاوناش وە قەسر، دڵکە شای شیرین
وە باغچەی فیردەوس، ئەعلای عەنبەرین
[1]