داستانۊ جەنگو مېیانو ئاسمانی و زەمینی
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎری پاوەی
بەشۍ سی و هەشتەمە

میرزا ئۆلقاڎر چی بەشەنە باس جە وەشکەردەی کەشتیە گەورەکەی کەرۊن، کەشتیێ کە یەرۍ قاتېن، قاتێ پەی گیاندارا، قاتێ پەی تۊم و ڕووەکا، قاتی سەرینیچ پەی ئەهلو بەیتو حەزرەت و نووحی:
بە سێ مەرتەبە، کەردشان سوار
یەک، جە بانی یەک، مدرا بەر قەرار
مەرتەبەی پایېن، پەی جای وحووشات
ئۊڵاغ و ئەغنام، باقی حەیوانات
مەرتەبەی وەسەت، جای تەیر و تیوور
ئەنواع و ئەقسام، توخمی هەزار جۊر
مەرتەبەی باڵا، چەم ئەندازی چەم
پەی تەبەقەی نووح، جای بەنی ئادەم
بە زفت و بە قیر، کەردشان قیرتاو
پەی وەقتی تۊفان، مەحفووز بۊ، جە ئاو
تەوالش هەزار دووسەد گەز، تەمام
عەرزش شەش سەڎ گەز، باقی وە سەلام
سوورەتش چوون مورغ، سەرش چوون تاووس
سینەی کەبووتەر، دونبال، چوون خەرووس
بەڵۍ، ڕووی ئەزەڵ، تەنوورەی قەشەنگ
خوڎا، پەی ئاڎەم، سازابۍ، جە سەنگ
دایېم جۊش مەدا، چوون جۊشی کوورە
حەیوانان، مەکەرد، هەر بەو تەنوورە
بۍ پەژارە و کوس، بۍ غوسسە و بۍ غەم
نان، مەکەرد، پەرێ، جەنابی ئادەم
ئاخر، بە میرات، جە قاپی مەفتووح
دەس. ئەو دەس ئامان، تا، یاوا، بە نووح.[1]