داستانۊ جەنگو مېیانو ئاسمانی و زەمینی
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎری پاوەی
بەشۍ چل و یەکەمە

پڕېوەنە بە قودرەتو قادری ئاوی چېرو زەمینیۆ فوارەش کەرد، هانۍ تەقێ و هۆرەکېچ پېسە کونەی کەردشارە:
ناگاه جە قودرەت، شای بۍ خورد و خاب
زەمین، هۊرشانا، فەوارەیی ئاب
عیوونان جاریی، سەرچەشمان، وە جۊش
خېزا، جە هاڵان، نەعرەتە و خرۊش
دنیا و دەشت و دەر، گېڵیا یەکسەر
چوون بەحری موحیت، دنیاش گردنەوەر
جە سەردا، واران، وەشت وەبۍ مەدار
مەڕېزنا، قەترات، ئەنواعی ئەمتار
نەعرەتەی خرۊش، ناڵەی ڕەعد و بەرق
جۊشیا، ئاوان، جەغەرب و جە شەرق
چېهل شەو، تا ڕۊی چېهل ڕۊز تا بە شام
وارنا، سەیلات، دانای لا یەنام
زەمین گشت ، تەمام، بیی بە ڕەئسولعەین
دنیا، بی، بە مەوج، مەجمەعولبەحرەین
نەشار، نە قەریە، نە دەشت، نە ئەشجار
نە کاوان، نە بەرد، نە کۊه، نە کۊهسار
دوو سەڎ، زەرع ئاب، جە بەحری ئەعلاه
جە فەرقی بەرزان، لوا، وە باڵاه
کەشتیی وېنەی قول، سیای قەترانی
مەگېڵا، جە بان، بەحری تۊفانی
پەی ئەهلی کەشتیی، نە مەوجی تۊفان
چە، باکەن، حەزرەت، نووحی کەشتیبان
بڎیە، جە سنعەت، فەردی سنعەتساز
پادشای بېباک، دانای بېنېیاز
جە بەحری تۊفان، بۍ شوبه و خیلاف
قول نشین، نېیەن، جە قاف، تا بە قاف
عەوجی، بن عونق، بۍ خەوف و ئەندېش
هەر سوبح تا ئېوار، مەگېڵا پەی وېش
تۊفان، بەو ڕەفعەت، بەو بېپایانیش
ئاو نیا وە ئاب، وە لای زرانیش
مدیا، وە تۊفان، تۊفان مەوج مەوەرد
سەیری، کۊنگرەی کەشتی نووح مەکەرد
[1]