داستانۊ جەنگو مېیانو ئاسمانی و زەمینی
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎری پاوەی
بەشۍ چل و یەرەمە
خوڎای هەق بە حەزرەتو نووحی فەرمانش دا، کە دەس پەشتەو گیاندار (فیل)یرە بارۊ، نووح فەرمانەکەش جابەجا کەرد:
ئامای نیدایێ، جە لای، جەلیل دا
وات: دەستت باوەر، وە پەشتی فیلدا
نووح، هەم، بە فەرمان، عیزەت، عەمەل کەرد
پەنجەی موبارەک، وە پەشتی فیل بەرد
فیل، یەک، عەتسە دا، بە ئەمری داوەر
جە بینش خووگێ، بەر ئاما، وە بەر
خووگ، کەوت نە کەشتیی، نە جاسەت گشت وەرد
سەفینەش نە بۊی، عەفوونەت پاک کەرد
پېڎابی ئیبلیس، مەلعوونی، مەهتووک
ئاڎییچ هەم دەسش دا، وە پەشتی خووگ
خووگ هەم عەتسە دا، وەی تەور مەوینیش
فەوریی، بەرئاما، مووشێ، جە بینیش
مووشی بېئەدەب، ڕۊزی مەردم وەد
جەمعی کەشیی، گرد، هەراسان مەکەرd
[1]