داستانۊ جەنگو مېیانو ئاسمانی و زەمینی
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎر و پاوەی
بەشۍ شەسس و هەشتەمە

دیسان جە غەیبۆ دەنگێ ئاما، بە (ئامینۍ) واتش جە یاڎت نەشۊ، نامش محەمەدەن، دماتەر چن دوعێوەشا فېرو ئامینۍ کەردۍ پەی پارېزنای محمەد (ص)ی، جە جڼ و شەیاتینەکا:
یەک شەو ئامینە، دانای دیاریی
نمەز، جەخاو بۍ، یاخۊ بېداریی
یەک شەخسێ جە نۊ، وە ئاوازی بەرز
وات بە ئامینە، شۊخی حوری تەرز
نەشۊ، جە یاڎت، نامی حەملی وېت
ئەو شەو، جە خاودا، خۊ من واتم پېت
ئیسمش موحەمەد، چوونکە مەحموودەن
حەبیبی حەزرەت، دانای مەوجوودەن
چن دوعای غەریب، نیشاندا، بە ئەو
پەی موحافەزەت، شەیاتین جە شەو
ئامینە پەی پەی تیکرار، مەکەردش
واتە، خاو و شەو، وە ڕۊ ئاوەردش
پەرێ واقیعات، هەر فیکرش مەکەرد
نەقڵش پەی زەنان، قەومی قوڕەیش کەرد
زەنان، واتشان: دوو حەلقە ئاهن
بکەر، نە گەردەن، بە فتوای کاهن
نەک ئاسیبی دېو، یا ساحیرێ بۊ
ڕەمزی ئەرجڼە، یاسای پەری بۊ
ئامینە، ئاوەرد، فەردەن، بە فەردەن
چن حەلقە، ئاهن، کەردش نە گەردەن
دیش، دەستێ جە غەیب، ئاما، ئاشکار
حەلەقەی ئاهن، گرد، هەوادا بە قار
واتش: لوتفی حەقق وەچەم بدارە
ئاهن، جە لای وېت، نیگاه مەدارە
حەملی تۊ مەعبوود، نیگادارشەن
جنەن و شەیاتین، بەوچکارشەن.[1]