داستانۊ جەنگو مېیانو ئاسمانی و زەمینی
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ حەفتا و چوارەمە

میزا ئۆلقاڎرو پاوەی، باس جە پایەو گەورەیی حەزرەتو (محەمەد)ی کەرۊن، کە خوڎای گەورە هەرچی سیفەتۍ پېخامئاوەرە وەڵینەکانۍ، سیفەتە زەریف و باڵاکۍ، چاڎینە ئیجادش کەردېنۍ..
گروی ڕۊحانی، جڼ و ئینس یەکسەر
ئاگاهبان، جە نوور شای خەیرولبەشەر
قاپی هیدایەت، حەقق کەردەن، مەفتووح
سافی، (ئاڎەم) و پاکی، دوعای، (نووح)
تەوحیدی (شیت) و، ئیتاعەی (ئیدریس)
تەقوای (ساڵح) و تەوانای (جەرجیس)
مەرتەبەی (هوود) و موعجیزەی (یەحیا)
دەهیندەی (شوعەیب) و زیکری (زەکەریا)
هیمەتی نەمای (ئیبراهیم خەلیل)
سوڼەتی (ئیسحاق)، زەبحی (ئیسماعیل)
سەبری (ئەیوب)، سەهمی (ئەشعیا)
سەوتی (داوود)، سیدقی (ئەرمیا)
ئەعجازی (لووت)، ئەدعیەی (خەرتیل)
نەورادی (یوشەع)، ڕەوزەی (ئیسموئیل)
ئادەمی حیکمەت، عولوومی (لوقمان)
تاجی (زولقەڕنەین)، تەختی (سولەیمان)
ڕیکاری (زیلکیفل)، زیرەکیی (سەمعوون)
دۊعای (یونس)، دەلیلی (هاروون)
خوشووعی (خدر)، موعجیزەی (مووسا)
پاکیی (ئەلیاس)، ئەنفاسی (عیسا)
سەڎ و بیست و چوار هەزار، ئەنبیا
مەرتەبەی گردم، دا بە (موستەفا)
سەرداری سەرخېڵ، ئەنبیاهانەن
خاک و پاش، تاجی، شاهی شاهانەن
ڕوتبەی، شەفاعەت، عاسیان، پېشەن
پادشای دەوڵەت، هەشت ئیقلیم وېشەن
خولاسە، چن ڕەمز، چن عەجایبات
ئەو شەو جە ئیعجاز، مەولوودی ئەو زات
یەک، جە شۊن یەک، گرد ڕوودان، وە هەم
ئامینە، ئەو شەو یەکسەر، دیی، وەچەم.[1]