داستانۊ جەنگو مېیانو ئاسمانی و زەمینی
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎر و پاوەی
بەشۍ هەشتاو یەرەمە

وەختێ حەلیمۍ و هامسەرەکەش(شووهەر) یاوێ بە شارو مەککەی، دمای تەواف کەردەی، گېڵێ شۊنەو زارۊڵێ ساوایرە پەی ئانەی شۊتش دۊ پەنە، چونکم ئاڎە دمای وەرمەکەیش شۊتش زیاڎش کەردەبۍ، کە بەشو زارۊڵێ زیاتەری کەرېن.
تا، یاوان، بە شار، مەککەی موعەززەم
کەردشا، تەواف، بەیتوڵڵا حەرەم
خېڵی بەنی سەعد سەبقەت کەردشان
فرزەندی ئەشراف، تەمام بەردشان
حەلیمە، هەرچن، گېڵان، بە ماڵان
جە عەمر و جە زەید، پەرسا ئەحواڵشان
یەک تیفڵ نەبی، پەی ئەوقاتی ئەو
جە قەومی قوڕەیش، پەی ئەوزاعی ئەو
پەشیمانی وەرد، ئەو جە ئامای وېش
واتش: یە تەقسیر، ئەهل و قەوم و خوېش
هەرکەسێ بەردش ساحیب ئیقباڵێ
نەداشان، بە من، هیچ کەس مناڵێ
جە ناگا، شەخسێ، بوزورگی ئەعزەم
ئاما، جە ناگا، (حەلیم) دی بە چەم
فەرما، جە ئېوە، ژەنێ شیردار بۊ
ئایا داخۊ بۊ، خزمەتگوزار بۊ
حەلیمە، واتش: ئەی شەخسە کۍ بۊ
وەیتەور، نیشانەی، بوزورگی پېش بۊ
واتشان: عەبدولموتەلیب، ئېدەن
سەرداری قوڕەیش، یاگەی ئومېدەن
حەلیمە، لووا، سەلامێ کەردش
ڕەسمی تەحییەت، وەجا ئاوەردش
عەرزش کەرد: بەل، من ساحیب شیرم
دایېم ڕەززاعەن، نەقش زەمیرم
پەرسا، جە کېنی، نامی، تۊ کامەن؟
واتش: بەنی سەعد، حەلیمە ناممەن
عەبدولموتەلیب خەندە، کەرد دەرحاڵ
وات: شوکرم بە زات، فەردی بۍ زەواڵ
چوون سەعد و حەلیم، نیکەن نامشان
سیفاتی خاسەن، جە مەقامشان.[1]