داستانۊ جەنگو مېیانو ئاسمانی و زەمینی
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ هەشتا و نۊهەمە

میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی باس جە ژیوای محەمەد(د.خ) کەرۊن، باس جە ڕەفتارۍ زارۊڵەییش، جە سەروەختو دوە ساڵیشەنە.
بەبۍ بیسمیللا، تاکی تەنیای فەرد
نە کارێ مەکەرد، نە خوراک مەوەرد
هەر بە دەستی ڕاست، عەمەل، مەکەردش
دەستی چەپ، جە کار، هیچ نمەبەردش
بە دەستی چەپش، ئەو شای بەهرەمەند
نە هیچ مەبەخشا، وە نە هیچ مەسەند
غەرەز ئەو نۊهاڵ، شیرین جەماڵە
عەمری شەریفش، یاوا، دوە ساڵە
جە دمای دوە ساڵە، حەلیمە یەک ڕۊ
هۊرگېرت، محەمەد، شای فریشتە خۊ
بەردش وە مەککەی، شەریفی ئەعزەم
وە لای ئامینە، بانووی موحتەرەم
ئامینە، ئەو ڕۊ، مەدهۊش بیی جە هۊش
وېنەی دەسە گوڵ، بۊ نېیا، وە بۊش
عەبدولموتەلیب، جە ئیشتیاقش
پەی پەی مەبۊسا، دوو ئەبرۊی تاقش
هەرتا، یەک هەفتە، بەند بیی جە لاشان
حەلیمە عەرز کەرد، جە خاک و پاشان
ئاب، هەوای مەککە، دڵ، وە ئەندېشەن
جە حەرارەتش، بۊی سەبوون پېشەن
محەمەد، جە نۊ کەرەم بکەن، پېم
هەتا بەرووشۆ، دیسان وە لای وېم
ئەوەند ئیلحاح کەرد، هەرتا کە تاوا
ئیلتیماسی ئەو، وە قبووڵ یاوا.[1]