باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ دوەسەڎ و سی و دوەمە

حەزرەت بە سواری بوراقی چن ڕاش تەی کەردە، یاوا بە جایێ ئیتر بوراق پەکەش کەوتە، ئیتر پاش وست وە ڕەفتار، نیدایێ ئاما واتش: یا ئەحمەد، نەتەرسی، حەزرەت ڕاش تەی کەردە، مەلایەکۍ ئامێ وە پېشوازش.
بە تەوفقی زات تاکی تەنیای فەرد
حەزرەت بە تەنیا چن حیجاب تەی کەرد
یاوا بە جایێ سەخت و ناهەموار
بوراق خەستەبی پا وست جە ڕەفتار
ناگاه زاهیر بی ڕەفڕەفی جە غەیب
سەرتاپا تاهیر نوورینی بۍ عەیب
ئاما نیدایێ سەریح چوون عەرەب
واتش: لا تخف یا احمد ارکب
سواربیی حەزرەت تەی کەرد بە ڕەفڕەف
مامان بە ڕاگەش مەلایەک سەفسەف
بوساشان ڕیکاب ئاڵای پەسەندش
گرتشان دامان سەعادەتمەندش
وە یەک سات جە چەند حیجابات وېیەرد
ڕاگەی پەنسەڎ ساڵ لامەکان تەی کەرد
حامیلانی عەرش گرووی بیی تەمام
ئامان وەپېشواز شای خەیرەلئەنام
یەکا یەک بۊسان نەعلەینی پاکش
کەردەن زیارەت حەلقەی سیواکش
غەرەز تا یاوان بە عەرشی عەزیم
لەرزا جە هەیبەت، فراوان کەرد بیم
ئاما نیدایێ جە شای زولجەلال
تعال لا تخف یا حبیب تعال
جە عەرشی عەزیم قەتر دا وە دەو
تکیا تۊی حەلق هومایونی ئەو
جەو سەبەب عیلم ئەوەڵ و ئاخر
جە سینەی حەزرەت یەکسەر بیی زاهر
هەر دەم نیدایێ جە شای بۍ ئەندېش
ماما، یا ئەحمەد پا بنیە وە پېش
حەزرەت بەو تەومار هەر بەو تاجەوە
کەمکەم تا تەکدا وە مەعراجەوە.[1]