باخچێوە بېگەرد
نویستەی: میرزا ئۆلقاڎرو پاوەی
بەشۍ دوەسەڎ و پەنجا و ششەمە
به ڕیوایەتێ ماچان ئەوەڵ کەس جە کۊنیشەکەنە ئیمانش ئاوەردەن (ئەبو ئوماممەن)، ڕیوایەتێ تەر ماچان (ئەبولشیەمەن). گردشان دەسو حەزرەتیشان بوسا، پەیمانشان دا پەنە.
بە ڕیوایەتی ماچان ئەوەڵ کەس
دەستی حەزرەتش بوسا و عەهدش بەس
ئەبو ئومامە ئیبنی ئەسعەد بۍ
عەمرش جە هەشتا یا جە نەوەد بۍ
وەلێ واچیان ئەوەڵ جە ئەنسار
ئەبولشیەم بۍ بەیعەت دا قەرار
جەو دما یەک یەک شاه تا گەداشان
دەستی موبارەک حەزرەت بوساشان
چەنی سەر و ماڵ سەوگەند وەردشان
وە کەیفی حەزرەت بەیعەت کەردشان
ئەبولهەشیم وات: یا خەیرولبەشەر
وە عەرزی بەندە لاڎێ گۊش بدەر
جە بەینی ئېمە و تایەفەی یەهوود
عەهدی میساقەن مەراقەن مەردوود
ئەر قەتعی ئەوان بکەری جە نۊ
خوداوەند نەسرەت، زەفەر دو وە تۊ
جە گرد خەوف و بیم ئاسان بەیۊ ڕېت
دیسان هەم بشیی وە لای قومی وېت
ئېمە بۍ ساحیب جە یەسریب زەمین
بازیی پەی جەفای دوشمنانی دین
حەزرەت چەو دما خەندە کەرد کەمکەم
فەرما: الصدم--دیسان الهتدم
یانی ئیتیفاق هەردوو یۊ مەبۊ
قەبری من جە لای قەبری تۊ مەبۊ
تا جە ڕووی ئەفلاک بمانۊ ئەنجووم
انتم منی و انا منکم
خوداوەند عەلیم کەفیلەن زامن
من جە لای ئېوە، ئېوە جە لای من.[1]