چاو جوانە بەیانە و کەڵەشێر دەخوێنێ
بانگێکی لە مەیگێڕ بکە با مەی بێنێ
داخۆ شنەبای بەیان، خوناوکەی باران
کەی بێنێ لە سەر گۆڕەکەمان بڕژێنێ
هنگام سپیدەدم خروس سحری
دانی که چرا همی کند نوحەگری؟
یعنی که نمودند درِ آیینه صبح
کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری [1]
#چوارینەکانی خەییام - هەژار#