ڕابوێرە، دڵت خۆش کە چما خەم لەبەری
دەرفەت لە دەست ئەگەر نەدەی بەختەوەری
یەک جارە کە دروایەوە هەڵ نادەیەوە
هۆشی بدەرێ! مرۆی، نە سەوزە و کەوەری
این عقل که در ڕه سعادت پوید
روزی صد بار خود ترا میگوید
دریاب تو این یکدم وقتت که نی
آن تره که بدروند و دیگر ڕوید [1]
#چوارینەکانی خەییام - هەژار#