مەیگێڕ بە سەرت پردی سیڕاتیش کەڵەکە
سەیرانی بەهەشت سەیری دوو چاوی بەڵەکە
زۆرم لە خودا ویست و کەمیشی نەگەیی
هەر تۆبەیە دەمداتێ ئەویش نەم گەرەکە
در سر هوس بتان چون حورم باد
بر دست همیشه آب انگورم باد
گویند کسان خدا تو ڕا توبه دهد
او خود ندهد؛ من نکنم؛ دورم باد [1]
#چوارینەکانی خەییام - هەژار#