چاوم لە لکی هومێدە بۆم دانایە
ئەی خۆزگە کە داش دەهات بەری هەبوایە
زیندانە ژیانم دەرەتان نابینم
ئاڵۆز و گرێ پوچکەیە ئەو هەودایە
بر شاخ امید اگر بری یافتمی
هم ڕشته خویش ڕا سری یافتمی
تا چند ز تنگنای زندان وجود
ای کاش سوی عدم دری یافتمی [1]
#چوارینەکانی خەییام - هەژار#