پیرم و ئەوەتەی لەبیرمە، ژینم تاڵە
هەر خۆزگە بە پارە و، گلەیی لەم ساڵە
لەمنت کەوێ مردن دەیەوێم، های مەیگێڕ
دواکۆچە دەفریام خە دوامین پیاڵە!
تا کی غم آن خورم کزین چرخ کهُن
احوال مرا نه سر پدید است نه بن
زان پیش که ڕخت از این سراپرده برم
ساقی بده آن می! که هم این است سخُن [1]
#چوارینەکانی خەییام - هەژار#