ئەگەر کاوێژی بکردایە، گۆشتی نەئەخورا.
کاوێژ: بە گەڕانەوەی خۆراک لەناو سکی ماڵاتەوە بۆ ناو دەمی و جارێکی تر جووینەوە و قوتدانی دەوترێت (فەرهەنگی خاڵ) بە یەکێک ئەوترێ کە زۆر گێل و بەسزمان و کەڕەواڵە بێت، نەکەڵکی هیچ دەگرێت و کەس خێری لێدەبینێ، نەبەکەڵکی خۆشی دێت.[1]